امروزه پدران بر خلاف گذشته که نقش رئیس خانواده را داشتند، ارتباط بیشتری با فرزندان خود برقرار می‌کنند. روانشناسان بر این باورند که حضور پدر به اندازه مادر می‌تواند در رشد روانی کودک با اهمیت باشد. حضور فیزیکی پدر در کنار مادر به کودکان کمک می‌کند که جایگاه و هویت جنسی خود را بهتر درک کنند. در حالی که مادر تمایل به حفاظت از کودک خود را دارد، پدر کودک را به بیرون سوق می‌دهد و به او اعتماد به نفس می‌دهد.

رابطه‌ که میان پدر با فرزند دختر شکل می‌گیرد از فرزند پسر متفاوت است و ارزش و اهمیت خاصی برای آن‌ها دارد. این رابطه در بیشتر مواقع متعادل نیست و می‌تواند بسیار نزدیک یا بسیار دور باشد.

از زمانی که جنسیت کودک در دوران حاملگی مشخص می‌شود پدر و مادر به شکل متفاوتی در مورد کودک خود تفکر می‌کنند و برنامه‌ها و خواسته‌های متفاوتی را دنبال می‌کنند. اگر پدر به دلیل عقاید سنتی از دختر بودن فرزند خود ناراحت باشد و بعد از تولد هم این حس ادامه پیدا کند، می‌تواند موجب تحقیر شخصیت کودک در خانواده شود.

تاثیر گذشته بر نوع رابطه

نوع رابطه‌ای که پدر با دخترش در پیش می‌گیرد می‌تواند تحت تاثیر تجربیاتی باشد که وی در گذشته با پدر و مادر خود داشته است. به طور مثال اگر در گذشته رابطه خوبی با پدر خود نداشته از اینکه فرزند دختر داشته باشد خوشحال می‌شود چراکه پسر داشتن برای او به منزله تبدیل شدن به پدری است که در گذشته از او راضی نبوده است. یا اگر در گذشته عشق کافی از خانواده خود دریافت نکرده باشد، سعی می‌کند به فرزند خود عشق زیادی نثار کند.

شناساندن دنیا به کودک

پدر برای فرزندان خود به مانند شخصی است که میان آن‌ها و مادرشان قرار می‌گیرد و آن‌ها را از مادر جدا کرده، با محیط بیرون آشنا می‌کند و به آن‌ها هویت می‌بخشد. پدر تحت حمایت خود دخترش را وارد اجتماع می‌کند و به او دویدن، پریدن و دیگر فعالیت‌های فیزیکی را می‌آموزد. همچنین پدر اولین جنس مخالفی است که در زندگی دختر حضور پیدا می‌کند.

عقده الکترا

یکی از مراحل رشد ساختاری فرزند دختر که بین ۳ تا ۶ سالگی اتفاق می‌افتد، عقده الکترا نامیده می‌شود. در این مرحله دختر پدر را به عنوان شخصی در نظر می‌گیرد که باعث شده همه عشق مادر مختص به او نباشد. در این مرحله دختر با مادر خود وارد تضاد می‌شود و سعی به جلب عشق پدر می‌کند. بعد از آن کودک متوجه می‌شود که مادر همسر پدرش است و جایگاه خاصی در کنار او دارد. در این زمان پدر باید بتواند به درستی دخترش را متوجه کند که نمی‌تواند جای همسرش را بگیرد و جایگاه فرزندی را به او نشان دهد. در صورتی که دختر به درستی این مرحله را پشت سر بگذارد، تعادلات هورمونی برقرار شده و می‌تواند در آینده احساسات درستی نسبت به جنس مخالف داشته باشد. این عقده میان فرزند پسر و مادر، عقده ادیپ نامیده می‌شود.

والدین به عنوان الگو

رفتار والدین در رشد کودک می‌تواند بسیار تاثیر گزار باشد. پدر باید بتواند با رفتار صحیح خود دختر را از مادرش جدا کند و به او به عنوان دخترش ارزش بدهد. همچنین ابراز عشق پدر به مادر به دختر می‌آموزد که در آینده برای مردی دیگر دوست داشتنی خواهد بود. در اکثر مواقع اختلاف پدر با مادر، مشکلات عاطفی بسیاری در آینده برای کودک ایجاد می‌کند.

منبع : بیتوته

زمان مناسب برای گرفتن بچه از پوشک معمولا بین ۱۸ تا ۲۸ ماهگی می‌باشد. این سن در کودکان مختلف متفاوت است و اغلب دخترها سریعتر از پسرها به این کار تمایل نشان می‌دهند، اما بهتر است که نهایت تا ۳ سالگی آموزش دستشویی رفتن به کودک داده شود. زمانی که کودک نسبت به پوشک تمایل نشان ندهد و درباره دستشویی رفتن دیگران کنجکاو باشد، احتمالا زمان مناسبی برای آموزش است.

فصل‌هایی که هوا گرم‌تر است برای این موضوع مناسب تر است چرا که در فصل زمستان که هوا سرد است، کودک لباس‌های بیشتری می‌پوشد و در صورت عدم کنترل ادرار زحمت شما برای شستن لباس‌ها بیشتر می‌شود.

 مراحل آموزش کودک برای از پوشک گرفتن آن ها

با کودک خود صحبت کنید و به او بگویید که دیگر لازم نیست از پوشک استفاده کند. سعی کنید این موضوع رو به صورت یک اتفاق خوب برایش تعریف کنید و مراحل دستشویی رفتن را برایش توضیح دهید. برایش لگن کودک تهیه کنید و قبل از شروع آموزش آن را در اتاقش بگذارید تا با آن بازی کند. سعی کنید محیط دستشویی را برایش جالب کنید تا از رفتن به آنجا ترس نداشته باشد.

اگر کودک آمادگی لازم را داشته باشد معمولا قسمت اعظم آموزش در سه روز تکمیل می‌شود، اما نباید انتظار داشته باشید که بعد از این مدت بتواند این کار را بدون هیچ اشتباهی انجام دهد.

در مدت آموزش یک لباس راحت به او بپوشانید که تنگ نباشد و حس پوشک را به او القا نکند. در روز دوم و سوم روزی یک ساعت بیرون روید و قبل از بیرون رفتن او را به دستشویی ببرید تا بداند باید این کار را همیشه انجام دهد.

در طول روز چندبار از او بپرسید که آیا دستشویی دارد و اگر او را به دستشویی بردید و کاری نکرد دوباره یک ساعت بعد امتحان کنید. شب‌ها قبل از خواب او را به دستشویی ببرید و بعد از آن برای اطمینان بیشتر از زیرانداز یا شورت آموزشی استفاده کنید. اگر در کل مدت زیرانداز خیس بود یعنی کودک آمادگی لازم را برای از پوشک گرفتن ندارد اما اگر طول شب خشک بود و نزدیکای صبح خیس شد، می‌توانید آموزش خود را ادامه دهید.

اگر بعد از گذشت چند روز از شروع آموزش پیشرفتی ندیدید، به کودک فشار وارد نکنید، شاید بهتر است آموزش را به زمان دیگری موکول کنید.

 آمادگی والدین

مهمترین نکته در مدت آموزش این است که صبر و حوصله داشته باشید. خودتان را برای حوادث احتمالی آماده کنید و در صورت امکان فرش‌ها را جمع کنید و روی مبل ها رو انداز بیاندازید. اگر کودکتان نتوانست خودش را کنترل کند، سرش داد نزنید، اما به او تذکر دهید که کارش درست نبوده و کار درست را دوباره برایش توضیح دهید. اگر شاغل هستید بهتر است که حداقل سه روز مرخصی بگیرید. اگر زمانی که سر کار هستید کودکتان را پیش کس دیگری میگذارید، بهتر است از او بخواهید مشابه شما عمل کند تا کودک دچار سردرگمی نشود.

لزوم ارتباط با مشاور

واکنش کودکان نسبت به آموزش متفاوت است و بعضی ممکن است دچار ترس شوند و یا لجبازی کنند. بهتر است در این شرایط با مشاور کودک در ارتباط باشید زیرا برخورد مناسب در این موقعیت بسیار حائز اهمیت است و عکس‌العمل‌های نابه‌جا می‌تواند سبب بروز مشکلات جدی شود.

تعریف فرزندپروری

فرزندپروری به معنای ساده به فرایند تربیت فرزند اطلاق می‌شود و زمانی که اشخاص بچه‌دار می‌شوند در این فرایند قرار می‌گیرند. اما فرزند پروری و تربیت کودک به این سادگی نیست و اگر بخواهیم تعریف دقیق‌تری از آن ارائه دهیم، می‌توانیم بگوییم که این فرایند شامل استفاده از دانش و مهارت مناسب و برنامه ریزی برای پیشرفت فیزیکی، عاطفی و اجتماعی و همچنین مراقبت صحیح از فرزندان می‌باشد.

 فرزندپروری موفق

کیفیت تربیت فرزند به عوامل مختلفی از جمله بلوغ شخصیتی والدین، میزان نزدیکی آن‌ها به یکدیگر و همچنین انگیزه آن‌ها برای بچه‌دار شدن، بستگی دارد. سطح انتظار پدر و مادر از فرزند بر کیفیت فرزندپروری تاثیر می‌گذارد و انتظارات غیر منطقی سبب ایجاد فشار بر کودک می‌شود. همچنین خلق و خوی کودک و شرایط فیزیکی او یکی دیگر از موارد تاثیرگذار است و کودکان دارای معلولیت فرایند تربیتشان دشوارتر است.

سبک‌های فرزندپروری و تربیت کودک

با توجه به دانش و تجربه والدین و تمایل آن‌ها به کنترل، برقراری رابطه عاطفی و دادن آزادی و استقلال به کودک انواع مختلفی از فرزندپروری شکل می‌گیرد.

۱- سخت‌گیر: برخی از والدین عقاید خود را به فرزندشان القا می‌کنند و کمتر به او اجازه صحبت و اظهار نظر می‌دهند. تنبیه در این خانواده ها بسیار معمول است.

۲- آسان‌گیر: در مقابل بعضی از والدین بیشتر تمایل به برقراری دوستی و رابطه عاطفی با فرزند خود دارند. این نوع والدین کمتر فرزند خود را هدایت می‌کنند و آزادی عمل بیشتری به وی می‌دهند.

---

بیشتر بخوانید : روانشناسی کودک

---

۳- غیرمداخله‌گر: در این نوع والدین تمایل زیادی به تربیت ندارند و آزادی عمل بسیاری به فرزند خود می‌دهند. آن‌ها مطمئن نیستند از این که چه کار باید انجام دهند و دانش کافی ندارند. ارتباطشان با فرزندشان محدود است و انتظار خاصی از او ندارند.

۴- معتبر: والدین معتبر انتظارات معقول و مشخصی از فرزند خود دارند و با توجه با میزان درک فرزندشان با او ارتباط برقرار می‌کنند. این نوع روش تربیتی با توجه به ارتباط مناسب پدر و مادر با فرزند سبب رشد فردی و اجتماعی کودک می‌شود.

لزوم مراجعه به مشاور کودک

عملکرد والدین در تربیت فرزندان از تاثیر زیادی برخوردار است و خانواده در شکل‌گیری شخصیت کودک نقش به سزایی دارد. داشتن اطلاعات صحیح از نحوه تربیت فرزند بسیار حائز اهمیت است؛ چه بسا والدین بسیاری که از روی ناآگاهی و عدم خودشناسی تاثیرات منفی زیادی بر شکل‌گیری شخصیت فرزند خود داشته‌اند. در نتیجه با توجه به تنوع مسائلی که همه روزه والدین با آن در خصوص فرزندشان مواجه هستند، بهتر است از کمک حرفه‌ای در این زمینه بهره‌مند شوند و مشاور کودک با توجه به شخصیت و نیاز هر کودک آموزش‌های لازم را در اختیار آن‌ها قرار دهد.