اعتیاد به علف

گل یا علف از مشتقات گیاه شاهدانه هستند و برخلاف باور مصرف‌کنندگان مانند حشیش نوعی ماده مخدر به‌حساب می‌آیند.

مراقبین در جریان باشند که این مواد به‌صورت سیگار یا قلیان مصرف می‌شود. برخی هم آن را در هنگام پخت کیک یا شیرینی استفاده می‌کنند.

علت مصرف گل

برخی افراد به جهت شادی و خارج شدن از یکنواختی احوال روی به مصرف گل یا علف می‌آورند. آن‌گونه که مصرف‌کنندگان بیان می‌کنند یا از کسی شنیده‌اند که علف موجب شادی و انگیزه می‌شود یا اینکه یک‌بار آن را تجربه کرده‌اند و جذب مصرف‌شده‌اند.

سرخوشی کاذب ناشی از مصرف در کوتاه‌مدت فرد را امیدوار می‌کند و از آن زمان به بعد موجب وابستگی روانی به مصرف می‌شود.

از علایم مصرف گل یا علف چیست؟

وابستگی روانی، عصبی شدن، پرخاشگری، افسردگی، افزایش اشتها، قرمز شدن چشم‌ها، پایین آمدن حافظه، سندرم بی‌انگیزگی، لطمه‌ی تحصیلی، بی‌تفاوتی به اتفاقات اجتماعی اطراف از علائم و عوارض مصرف این ماده است.

خواب‌آلودگی، چرت دائمی، یبوست، تیره شدن پوست، تضعیف حافظه، عدم احساس مسئولیت، اثرات سوختگی در انگشتان، کاهش میل جنسی، تغییر حالت غیرطبیعی مردمک چشم، غیبت‌های کاری و تحصیلی، افت عملکرد شغلی، خلق‌وخوی متغیر، بدبینی به خانواده، بی‌حوصلگی و کناره‌گیری از ارتباط با بستگان از علائم مصرف گل یا علف است.

آیا مصرف علف یا گل اعتیاد آور است؟

بله، مصرف علف اعتیاد مغزی و روانی ایجاد می‌کند. چنانچه گیاه به‌طور منظم مصرف نشود؛ روحیه و خلق فرد پایین می‌آید، تحریک‌پذیر و پرخاشگر می‌شود.

وابستگی روانی علف چگونه است؟

بدن به مصرف علف عادت نمی‌کند اما این مغز است که به دریافت این ماده عادت می‌کند. فرد ازنظر روانی به گیاه وابسته می‌شود و در صورت مصرف نکردن روحیه‌ی خوبی نخواهد داشت.

فردی که نتوانسته حال روحی خودش را دچار تغییر و تحول کند با مصرف علف هیجان‌های برانگیخته و شادی را تجربه می‌کند و در صورت مصرف نکردن ازنظر روانی به هم می‌ریزد.

فواید مصرف علف

مصرف این گیاه باعث برانگیختگی و ایجاد شادی می شود. این دارو اثرات درمانی در مورد حالت تهوع و استفراغ دارد. اثرات دارویی این ماده در درمان سرطان هم بررسی شده است. مصرف این دارو در کوتاه مدت به افزایش اشتها کمک می کند و برای بیمارانی که دچار ضعف ایمنی بدن می شوند بکار می رود.

با مصرف کننده‌ علف چگونه باید برخورد کنیم؟

وقتی نسبت به مصرف برخی افراد اعتراض می‌شود فکر می‌کنند که نیت و قصد ترساندن آن‌هاست. بهتر است که سن و شرایط مصرف فرد به مشاور توضیح داده شود تا مشاور صحبت انگیزشی کارآمد در ارتباط با این فرد را طراحی کند.

مشاور توجه مراقب یا خود فرد را به این نکته جلب می‌کند که خودش عزیز و باارزش است اما رفتارش را تأیید نمی‌کند و این مصرف است که پذیرفتنی نیست.

مرز خطر مصرف علف یا گل چیست؟

مصرف این ماده در یک موقعیت محدود باعث آسیب روحی می‌شود اما خطر مستقیم فیزیکی ندارد. چنانچه در اثر صدمه‌ی روانی از یک‌سو فرد به مرحله‌ای از توهمات برسد ممکن است برای خودش یا کسانی که نزدیک او هستند تهدید و خطر محسوب شود، از سوی دیگر اگر به دلیل بی‌پروایی رفتارهای خطرناکی مثل رانندگی با عواقب تصادف داشته باشد موجب خسارت جانی می‌شود.

روانشناس چگونه به درمان یا ترک مصرف گل یا علف کمک می‌کند؟

روانشناس در وهله‌ی اول برای مشاوره‌ی مصرف غیرضروری چنین موادی بررسی می‌کند که فرد در چه مرحله‌ای است. با بررسی دلایل مصرف و آسیب‌های ناشی از مصرف انگیزه‌ی فرد به جهت ترک مشخص می‌شود. آنچه عملکرد فرد را کاهش داده بررسی می‌شود و تکنیک تفکیک و طبقه‌بندی مسائل به فرد آموخته می‌شود.

در مورد مصرف گیاهان شادی زا شرایط روحی فرد قبل شروع مصرف، حین مصرف و در فرآیند ترک ارزیابی می‌شود. مشاور زمینه اختلالات اضطرابی و افسردگی فرد را شناسایی و درمان می‌کند. به‌وقت درمان لازم است به فاکتورهای افسرده ساز هم‌زمان با مصرف توجه کرد.

مشاور زمینه‌ی خانوادگی بی‌حوصلگی و بی‌انگیزگی را بررسی می‌کند. مشاور فرد را در فرآیند خودتنظیمی، تعدیل هیجانی متناسب با شناخت همراهی می‌کند. اجرای تکالیف ارزیابی و تقسیم انگیزه‌های درونی و بیرونی در مورد فعالیت‌های روزمره به فرد در تسلط بر حال خود و اجتناب از مصرف کمک می‌کند.

گرایش‌های درونگرایی و برون گرایی

گرایش در لغت به معنای میل و رغبت، قصد و اراده است؛ بنابراین وقتی از گرایش‌ها صحبت می‌کنیم منبع افکار، رفتارها و انگیزه‌های فرد درونی است یعنی با رضایت شخصی، این گرایش برایش خوشایند می‌شود.

گرایش در روانشناسی تمایل فرد در تفسیر یا ارزیابی هر موضوعی است. برخی گرایش‌ها هوشیارانه و برخی نا هوشیارانه تنظیم می‌شوند. یکی از حیطه‌های گرایش با تقسیم‌بندی درونگرایی و برون گرایی بیان می‌شود که فرد به انتخاب نوع شخصیت خود، گرایش دارد و تحت‌فشار نیست.

درونگرایی

درون گرایی انتخابی است که فرد برخلاف افراد خجالتی یا اجتنابی، از تنهایی خودش تسکین پیدا می‌کند و از این حال لذت می‌برد.

روانشناس در مشاوره فردی یا اطرافیان فرد، ویژگی درون‌گرایی را از سایر تداخلات مشخص و تفکیک می‌کند. دانستن این نکته که گرایش درونی فرد تا چه حدی در ایجاد علائم آزاردهنده و ناخوشایند نقش دارد، مشاور را به سمت یافتن احتمال و تحولات ممکن هدایت می‌کند.

درون گراها چگونه خود را تنظیم می‌کنند؟

دقیقاً مهم‌ترین نکته اینجاست که دیگران به‌راحتی چنین گرایشی را نمی‌توانند تغییر دهند. افراد درونگرا اغلب در تنهایی برای سایر گرایش‌های خود برنامه‌ریزی می‌کنند، از قبل خود را تنظیم می‌کنند و بعد طبق چیدمان ذهنی‌شان رفتار می‌کنند.

لزوم تحول در گرایش:

گرایش‌ها منبع شخصی و نمود خارجی دارند و در ارتباط بین فردی بروز علائم موجب ناسازگاری و اختلاف‌نظر می‌شوند. در چنین موقعیتی است که فرد درون گرا یا خودش به دنبال سازگاری با مشاور در ارتباط است یا به دلیل اعتراض نزدیکان به این نقطه رسیده است. روانشناس تغییر را به فرد تحمیل نمی‌کند اما تأثیر گرایش فرد در بروز ناملایمات ارتباطی را هم انکار نمی‌کند.

درون گرایی، به معنای ناتوانی یا منزوی بودن نیست.

هیچ‌کس قضاوت شدن را دوست ندارد! بسیاری از افراد وقتی پرخاشگری، جنجال، توهین را تجربه می‌کنند حاضرجواب هستند و به‌سرعت از خودشان با تکیه به اصولی مراقبت می‌کنند. افراد درون گرا هم توانمندی لازم در مراقبت و دفاع از خود را دارند اما عادت به این دارند که در موقعیت تنش وضع تهاجمی نگیرند و اول در خلوت خودتنظیمی خودشان موقعیت را تحلیل کنند. اگر این روال بدون آسیب پیش برود بهتر است اما همیشه و همه‌جا این‌طور نمی‌شود.

روانشناس چگونه فرد درونگرا را به‌پیش سوق می‌دهد؟

در موقعیتی که چنین خود تحلیلی‌هایی فرد درون گرا را درگیر تعارض‌هایی کند که نتواند از پس آن چالش بربیاید، روانشناس با کمک تکنیک‌های شناختی و رفتاری، ذهن آگاهی، تحلیل محتوای هیجانی و …ابهام فرد را تحلیل می‌کند.
مشاور راه‌های ابراز هیجان، درک همدلانه، اعتراض جراتمندانه بدون پرخاشگری را به فرد می‌آموزد، لزوم بداهه گویی در برابر طعنه‌هایی مثل افسرده انگاری و … را برای فرد تبیین می‌کند و فرد به‌تناسب شرایط، نگرش و سبک مقابله‌ی یادگیری شده را بکار می‌گیرد. ممکن است اطرافیان به رفتار فرد درونگرا اعتراض کنند اما او سریعاً به آن‌ها پاسخی ندهد درصورتی‌که ساده‌ترین جمله این است که من هم حق انتخاب در نوع خاص خودم را دارم.

ارتباط محدود افراد درون گرا

افراد درون گرا اغلب روابطی عمیق با تعداد دوستان محدودی دارند. با توجه به شناخت عمیقی که این افراد از دوستان خود دارند احتمال بروز اختلاف کمتر می‌شود اما صفر نمی‌شود. چنانچه رفاقت و دوستی‌های افراد درونگرا دچار مسئله‌ای شود به دلیل تمرکز عاطفی شدید آسیب‌پذیر هستند.
افراد درون گرا از دوستی و روابط خود با مشاور حرف می‌زنند، از او راهنمایی می‌خواهند و درصورتی‌که شکست عاطفی را تجربه کرده باشند به تشخیص و خودشناسایی های روانشناس بهتر اعتماد می‌کنند. این موقعیت کمک می‌کند که افراد درونگرا در رابطه امن درمانی خارج از خودشان، یک نفر دیگر را شریک بازسازی روحی خود کنند.

جامعه از افراد درونگرا چه اثری می‌پذیرد؟

افراد درونگرا می‌توانند تأثیر صامت و بسیار کارآمدی بر سیستم‌های شغلی و اجتماعی داشته باشند. این افراد می‌توانند در حوزه‌هایی که به تمرکز نیاز دارند متخصص باشند. موقعیت‌های شغلی که بسیار پرتنش یا پر رفت‌وآمد هستند برای این گرایش مناسب است، افراد درونگرایی که خارج از محیط کار در تنهایی خود خلوت می‌کنند، قدرت تمرکز و پرانرژی شدن خارق‌العاده‌ای دارند و در ساعات کاری با تسلط، آرامش و بازدهی بالایی نقش خود را ایفا می‌کنند.

 

نه یعنی چه؟

واژه‌ای بسیار قدرتمند و ضروری که

• به نسبت یک چاقوی جراحی شما را نجات می‌دهد
• و به نسبت یک چاقو در دعوا دیگری را تخریب می‌کند.

مراقب باشید این چاقو را در برابر چه کسی و برای محافظت از چه جنبه‌ای تیز می‌کنید. مهم نیست دیگران چه فکری می‌کنند، مهم این است که شما از نتیجه‌ی این ارزیابی و تصمیمتان احساس رضایت شخصی داشته باشید.

افراد در برابر تقاضای دیگری چند نوع برخورد دارند؟

1. بله گفتن از روی بی‌میلی، خود را وفق دادن به‌نوعی در تله افتادن.
2. نه تدافعی، حمله به متقاضی، موجب خشم و عصبانیت فرد شدن.
3. طفره رفتن از پاسخ، عقب‌نشینی و اجتناب از موقعیت.
4. نه مثبت و مؤثر؛ با آرامش تقاضایی را رد کردن درحالی‌که برای دیگری احترام و ارزش قائل هستند.

باور به ناتوانی

برخی افراد خود را بابت تمام نه هایی که نگفتند سرزنش می‌کنند، با دیگران مشورت می‌کنند و خود را «ناتوان» باور می‌کنند. روانشناس شما را بابت نه هایی که گفته نشد قضاوت نمی‌کند، بله‌های شما را زیر سؤال نمی‌برد. مشاور کمک می‌کند حال و افکار آن روزها را بشناسید و یادتان بیاید همه‌چیز در اختیار شما بوده است، شما انتخاب کردید که به‌جای یک نه به دیگران بله بگویید. مشاور شما را به درکی می‌رساند که نه گفتن یا بله گفتن را اختیار خود بدانید و این رفتار را به‌صورت نوعی ناتوانی باور نکنید.

نه گفتن درست چگونه است؟

زمانی که برای بهتر شدن شرایط خودتان نه بگویید، سیاستی داشته باشید و بله‌های خوبی بشنوید، بدون ناراحت کردن دیگران بتوانید شرایط را مدیریت کنید، به‌خوبی نه گفته‌اید.

مشاور راهنمایی می‌کند که در هر موقعیتی شما فقط مسئول و دلسوز حال خودتان هستید و بهتر است بنا بر اولویت‌ها و ارزش‌های خودتان تصمیم‌گیری کنید. چنانچه خودتان بابت انتخاب‌هایتان حال خوبی ندارید؛ روانشناس کمک می‌کند تا در ارزش‌ها و شرایط آرمانی ذهنتان بازبینی کنید.

درنهایت روانشناس تکنیک‌ها و تمرین‌های لازم جهت داشتن جسارت و شهامت و مهارت نه گفتن را به شما آموزش می‌دهد.

چگونه نه بگوییم و بله بشنویم؟

وقتی در جست‌وجوی چنین راهکاری هستید، چه احساسی دارید؟ به چه می‌اندیشید؟

روانشناس در این مورد با پرسیدن سؤالاتی بررسی می‌کند که چه چیزی شما را به این نقطه رسانده است؟

از آنجایی که اغلب کسانی به دنبال این راهکار هستند که بابت نه نگفتن‌ها پشیمان هستند؛ لازم است در مورد تجربه و ذهنیت خود اطلاعاتی در اختیار مشاور قرار دهند تا مرز تعادل بین طرحواره های شخصی، تقاضاهای دیگران و منش متقابل را به آن‌ها بشناساند.

نه گفتن چه فوایدی دارد؟

روانشناس مقاومت‌های ناهشیار و افکار مانع ساز فرد را شناسایی می‌کند. مشاور بنا بر صحبت‌های شما دلایل مسئولیت‌پذیری، خجالت، واقع‌بین نبودن، ازخودگذشتگی افراطی، بزرگنمایی استرس و وجدان، میل به تائید و همه‌کاره بودن شما را وارسی می‌کند و به شما در تحول ذهنیت شما کمک می‌دهد.

نه گفتن چه عواقبی دارد؟

در برخی موارد حساس نه گفتن‌ها موجب از دست دادن رابطه و عوض شدن شرایط و برخوردها می‌شود.

روانشناس بدون قضاوت، موقعیت شما را می‌شنود و چنانچه هنوز تصمیم نگرفته‌اید، می‌تواند کاملاً منافع احساسی، هیجانی، مالی و اعتقادی شما را در نظر بگیرد و کمکتان کند که طبق میل و رضایت درونی خود تصمیم بگیرید.

دقت داشته باشید که قرار نیست اگر دیگران به یک موقعیت نه گفتند شما هم حتماً به آن موقعیت نه بگویید.

مرز خطر و تصمیم‌گیری صحیح

نکته مهم در داشتن خواسته‌ها، نه نگفتن‌ها، بله شنیدن‌ها، احتیاج و احتیاج متقابل است. تصور کنید در دنیایی زندگی می‌کنیم که مادری برای نوزادش همه کاری انجام می‌دهد و خودش از مهرورزی لذت می‌برد؛ مادر به‌مرور زمان برای رشد استقلال و فردیت فرزندش و کمتر شدن وابستگی‌هایشان، بسیاری از مسئولیت‌ها را به خودش واگذار می‌کند و از درگیری خود می‌کاهد.

وابستگی دائمی و احساسات متقابل تنها دلیلی است که هرکسی سمت و سوی منافع خودش نرود و شراکتی مطرح می‌شود که جوانب تعالی معنوی یا مالی بین افراد خانواده یا جامعه تقسیم می‌شود. واضح است که هرکسی با تلاش فردی و رعایت انضباط فردی به منفعت و سود شخصی خودش دست می‌یابد ولی این به معنی اتحاد در یک سازمان واحد و منسجم نیست.

روانشناس در این مورد ذهنیت شما از شراکت، همراهی، زندگی، اعتماد، مسئولیت متقابل و حریم‌های فردی را بررسی می‌کند و در رسیدن به حال بهتر آنچه از تکنیک‌های شناختی و رفتاری نیاز دارید را مطرح می‌کند.

سوگ حیوانات خانگی

چرا برخی افراد به نگه داشتن حیوان خانگی علاقه دارند؟

انسان در زندگی همیشه در تغییر و تحول است؛ در تنش به دنبال آرامش و در آرامش به دنبال پویایی است. افراد زیادی وقتی میل شدیدی به شلوغی دارند، با حیوانات هم رابطه‌ی پرشور و هیجان برقرار می‌کنند، حتی در افرادی که میل شدیدی به انزوا و خلوت دارند، زیاد دیده می‌شود که برای همراهی و همدردی سراغ حیوانات خانگی می‌روند. برخی افراد در مراحلی از شکوفایی معنوی و شخصیت به انسان‌پروری، تولید گل و گیاه، آموزش و پرورش حیوانات روی می‌آورند.

در برخی افراد نیاز به داشتن خانواده بنا بر شرایط رفع نمی‌شود و موجب می‌شود که حیوانی را به‌عنوان عضوی از خانواده وارد خانه کنند و مکمل روابط عاطفی آن‌ها می‌شود. مثل خانواده‌هایی که یک بزرگ‌تر مهربان را ازدست‌داده‌اند یا فرزندی ندارند یا ازدست‌داده‌اند.

دلایل اقدام و وابستگی به نگه‌داری حیوان خانگی را با داشتن شناخت از افراد بهتر می‌شود درک کرد و اینجاست که اهمیت سوگ بهنگام مرگ حیوان نیز واضح است.

با مرگ حیوان خانگی‌ام چطور کنار بیایم؟

روانشناسانی که در این حوزه کارکرده‌اند شرایط فرد و خانواده‌ای که مرگ یک حیوان خانگی را تجربه کرده‌اند، به‌خوبی درک می‌کند.

مهم‌ترین نکته این است که احساس ناراحتی یا آشفتگی، حتی خشم در این موقعیت نه‌تنها خنده‌دار نیست بلکه ازنظر روان‌شناختی نوعی آسیب است و در صورت عدم توجه ممکن است اثرات روحی جبران‌ناپذیری به بار آورد.

کمک مشاور یا روانشناس برای کنارآمدن با مرگ حیوانات

روانشناس پذیرش مثبت، بامحبت و بدون شرط را برای مخاطب توضیح می‌دهد. این پذیرش موجب می‌شود ارتباط جذابیت و امنیت بیشتری داشته باشد و افراد به آن دلبستگی عمیق‌تری داشته باشند. روانشناس با این تبیین مخاطب را می‌فهمد، روانشناس آگاه است که چرا فرد از حیوان خانگی‌اش دلخور نمی‌شود، روانشناس می‌داند که فرد برای این موجود چقدر انرژی گذاشته است و توقعی از آن نداشته است.

 

روانشناس نه‌تنها خودش چنین فردی را درک می‌کند بلکه می‌تواند کمک کند دوستان یا خانواده‌ی فرد هم بیاموزند، شرایط او را بشناسند، او را درک کنند، غم و هیجان منفی او را بپذیرند و با خیالی آسوده در این شرایط به او اجازه‌ی احساس و ابراز دلتنگی بدهند. مشاور به نزدیکان یادآوری می‌کند که شوخی، تمسخر، نگرانی و محافظت بی‌جا نه‌تنها اوضاع را بهتر بلکه شرایط را سخت‌تر می‌کند.

مشاور می‌شنود که فرد حرف‌هایش را بزند، آنچه در فکر دارد، آنچه احساس می‌کند را بیان کند. مخاطب خاطراتی را که مرور می‌کند تعریف کند، هیجانات و طرز فکرش را تشخیص دهد. وقتی فرد بیان می‌کند که حیوان خانگی‌اش برایش چه معنایی داشته است، بهتر می‌تواند آن را بعد از نبودنش هم دوست داشته باشد.

روانشناس در مورد مراسم، مرخصی از مدرسه یا کار و چگونگی حمایت دیگران نیز برنامه‌هایی را به فرد می‌دهد.

روانشناس مراحل گذر از سوگ را برای فرد بیان می‌کند و او را همراهی می‌کند، انکار، پذیرش، چانه‌زنی و ابراز هیجان  در چنین موقعیتی نیز صدق می‌کنند. اگر مراحل سوگ با توجه کافی، طی زمان شش تا نه ماه و متناسب با فرد طی نشوند ممکن است زمینه ناراحتی‌های طولانی‌مدت تری را ایجاد کنند.

مشاور لازم است فرد را به بازیابی خودش جهت دهد، انگیزه‌ی کافی جهت مراقبت از خود را در فرد پایدار کند. کاهش اشتها، کاهش انرژی، ابتلا به بیماری، خواب ناکافی و عدم کنترل خود برای فرد در چنین موقعیتی طبیعی است اما درست نیست و بهتر است زیاد ادامه‌دار نشود. این علائم بدنی موجب حفظ تنش در بدن و اثر منفی بر روحیه فرد می‌شود.

روانشناس در صحبت با فرد خطاهای فکری فرد را اصلاح می‌کند تا بهتر فکر کند و بهتر احساس کند. افراد گاهی با خطاهایی همچون، خودشان، خانواده، خداوند یا پزشکی را مقصر دانستن ساعت‌ها سایش ذهنی را تجربه می‌کنند. احساس گناه، احساس خشم و حسرت ناشی از این افکار هستند. حیوان خود را قربانی اشتباه یا سهل‌انگاری انسان می‌دانند. علت و داستان مرگ در اثر بیماری، قتل حیوان، حادثه، تصادف، شکار شدن حیوان یا از دست دادن آن جلوی چشم خودشان را بارها و بارها مرور می‌کنند.

مشاور افکار فرد را ارزیابی می‌کند و استعاره‌های انسانی فرد از حیوان را شناسایی می‌کند، حیوانم چشم انتظار من بود! فقط آن موجود اضافه بود؟ حیوانم چه‌کاری کرد که باید از دست می‌رفت؟ من برایش کم گذاشتم؟

روانشناس از فرد می‌شنود که چه حسابی روی همراهی حیوان خود بازکرده بودند! دوست، سنگ صبور، همدم، رازدار مورد اعتماد، شریک و … . راحت نیست، نمی‌توان از فرد خواست که به‌راحتی به زندگی بدون حیوانش عادت کند؛ بسیاری از حیوانات حتی بیشتر از یک انسان در غم و شادی فرد او را همراهی کرده‌اند، حتی بسیاری مواقع فرد برای حیوانش غصه خورده است، برای او جشن گرفته است، به بیماری، تندخویی یا لجبازی‌های همدیگر واکنش نشان داده‌اند و به معنای واقعی یک رابطه ازدست‌رفته است.

چرا تحمل مرگ یک حیوان در افراد مختلف متفاوت است؟

هر فردی نسبت به مرگ یک حیوان واکنش خاص خودش را دارد و این به ظرفیت آن بستگی دارد، اما نباید اهمیت نداد! باید فرصت داد!

کودکان بهتر است واقعیت مرگ را بشناسند و بدانند تا امید به حیوان ازدست‌رفته نداشته باشند. اگر علت و داستان مرگ حیوان دل‌خراش است بهتر است با داستان بیماری  کودک مطرح شود. روانشناس به بزرگ‌ترها راهنمایی لازم را می‌دهد که ابراز ناراحتی کنند تا کودک هم احساسش را بیان کند.

افراد سالمند متوجه حقیقت می‌شوند اما آسیب‌پذیرترند چون واقعه‌ی مرگ حیوانات، سایر عزیزان را به‌احتمال مرگ خودشان ربط می‌دهند، امید به زندگی و شادکامی در آن‌ها کمتر می‌شود. لازم است جهت مداخله‌ی حمایتی سالمندان را با دوستان و اعضای خانواده بیشتر سرگرم کنند تا نشاط را در دنیای زندگان بازیابند.

موجودات خانگی دیگر اغلب متوجه مرگ حیوان دیگر می‌شوند و با ناله، آشفتگی و غذا نخوردن ابراز واکنش می‌کنند. این تنش و اضطراب بین موجودات و فرد منتقل می‌شود و شرایط را سخت‌تر می‌کند.

روانشناس به فرد کمک می‌کند تا بر خودش مسلط شود، افکار و احساسات را مدیریت کند. بنا بر مطالعه روانشناسی بهتر است تا مدتی حیوانی جایگزین نشود؛ چون ممکن است فرد آمادگی مراقبت از حیوان جدید را نداشته باشد. ممکن است فرد برای مهرورزی به حیوان جدید آماده نباشد. ممکن است مدتی حیوان جدید را نگه دارد اما احساس مشابه و متناسب با حیوان ازدست‌داده را از حیوان جدید نگیرد و نیمه‌ی راه و رابطه کم بیاورد.