گاهی انسان در مسیر زندگی با موانعی برخورد می‌کند که ممکن است توانایی سازگاری با آن‌ها را نداشته باشد و دچار ناراحتی‌های طولانی مدت و افسردگی شود. افسردگی نوعی حالت درماندگی است که شخص تمایل خود را به محیط پیرامون از دست می‌دهد و به درون خود فرو می‌رود. فرد افسرده تمایلی به انجام امور روزانه خود نشان نمی‌دهد و معمولا تغذیه و خواب متعادلی ندارد.

استفاده از داروهای شیمیایی برای درمان افسردگی، اگرچه آسان‌ترین راه است، اما معمولا کارایی بالایی ندارد و ممکن است عوارض جانبی ایجاد کند. برای درمان پایدار افسردگی، شخص باید مشکل خود را بپذیرد و برای تغییر وضعیت خود اشتیاق نشان دهد. در ادامه به برخی از راهکارهای درمان افسردگی بدون مصرف دارو پرداخته می‌شود.

اصلاح سبک زندگی

گاهی اوقات افسردگی در نتیجه اختلال در مکانیسم‌های شیمیایی بدن و کمبود فاکتورهای غذایی نظیر انواع ویتامین‌ها ایجاد می‌شود. رژیم غذایی مناسب و غنی در این شرایط می‌تواند سبب بهبود وضعیت روحی افراد شود. یکی از ویتامین‌های موثر، ویتامین دی است که کمبود آن تاثیر زیادی بر حال فرد می‌گذارد. گرفتن حمام آفتاب به جبران و ساخت این ویتامین کمک بسیاری می‌کند.

قرار گرفتن انسان‌ها در محیط‌های شهری و دور شدن آن‌ها از طبیعت، سبب ایجاد اختلالات یونی در بدن آن‌ها شده است که  قرار گرفتن در معرض آب و خاک مانند رفتن به جنگل یا دریا، سبب بهبود عملکرد مغز و به صورت کلی سلول‌ها خواهد شد.

ورزش کردن سبب ترشح هورمون‌هایی می‌شود که شادابی و نشاط را به همراه دارد. تحقیقات جدید نشان می‌دهد که حتی فکر کردن به ورزش هم می‌تواند سبب ایجاد نشاط شود. در نتیجه یکی از راه‌های مناسب برای غلبه بر افسردگی می‌تواند انجام ورزش‌های روزانه باشد.

قطع مصرف الکل، سیگار و مواد مخدر نیز برای درمان افسردگی موثر است. استفاده از این مواد شاید در همان لحظه حس بهتری به شما دهد، اما در دراز مدت بر سلامت روحی و جسمی افراد تاثیرات منفی می‌گذارد.

خندیدن در روحیه افراد بسیار تاثیرگذار است. اگر چیز خنده‌داری پیدا نمی‌کنید، می‌توانید فیلم‌های خنده‌دار بگذارید. حتی اگر این نوع فیلم‌ها محتوای خاصی نداشته باشند، در بی اهمیت جلوه دادن زندگی و مشکلات آن تاثیرگذار هستند.

خواب کافی و به موقع نیز یکی از موارد لازم در درمان افسردگی است. به صورت کلی سلامت جسمی و روحی با یکدیگر در ارتباط نزدیک هستند و برای بهبود سلامت روانی باید به وضعیت جسمی فرد نیز رسیدگی کرد.

یکی از تکنیک‌های دیگر برای درمان افسردگی بدون دارو، ذهن آگاهی است که در آن فرد ذهن خود را از صداها و افکار خالی می‌کند و توجه خود را به زمان حال معطوف می‌کند. این تکنیک به افراد کمک می‌کند که شناخت بهتری نسبت به احساسات و افکار منفی خود پیدا کنند و مانع از ورود آن‌ها و بروز مشکلات بعدی شوند.

مراجعه به مشاور برای درمان افسردگی

بینش و درک افراد از محیط پیرامونشان بر احساسات و پاسخ آن‌ها نسبت به محرکات بیرونی تاثیر گذار است. مشاور با بررسی بینش و شناخت درمان جو و ارتقاء وسعت فکری او به متعادل سازی احساسات وی کمک می‌کند. همچنین زمانی که شما احساسات خود را با کسی در میان می‌گذارید، از بار آن‌ها کم می‌کنید و دیگر در ذهن خود به آن‌ها شاخ و برگ نمی‌دهید. افسردگی‌های طولانی مدت می‌تواند سبب بروز مشکلات جدی در افراد شود که مراجعه به مشاور از بروز آسیب‌های احتمالی جلوگیری خواهد کرد و سبب تسریع بهبود وضعیت درمان جو خواهد شد.

زمان مناسب برای گرفتن بچه از پوشک معمولا بین ۱۸ تا ۲۸ ماهگی می‌باشد. این سن در کودکان مختلف متفاوت است و اغلب دخترها سریعتر از پسرها به این کار تمایل نشان می‌دهند، اما بهتر است که نهایت تا ۳ سالگی آموزش دستشویی رفتن به کودک داده شود. زمانی که کودک نسبت به پوشک تمایل نشان ندهد و درباره دستشویی رفتن دیگران کنجکاو باشد، احتمالا زمان مناسبی برای آموزش است.

فصل‌هایی که هوا گرم‌تر است برای این موضوع مناسب تر است چرا که در فصل زمستان که هوا سرد است، کودک لباس‌های بیشتری می‌پوشد و در صورت عدم کنترل ادرار زحمت شما برای شستن لباس‌ها بیشتر می‌شود.

 مراحل آموزش کودک برای از پوشک گرفتن آن ها

با کودک خود صحبت کنید و به او بگویید که دیگر لازم نیست از پوشک استفاده کند. سعی کنید این موضوع رو به صورت یک اتفاق خوب برایش تعریف کنید و مراحل دستشویی رفتن را برایش توضیح دهید. برایش لگن کودک تهیه کنید و قبل از شروع آموزش آن را در اتاقش بگذارید تا با آن بازی کند. سعی کنید محیط دستشویی را برایش جالب کنید تا از رفتن به آنجا ترس نداشته باشد.

اگر کودک آمادگی لازم را داشته باشد معمولا قسمت اعظم آموزش در سه روز تکمیل می‌شود، اما نباید انتظار داشته باشید که بعد از این مدت بتواند این کار را بدون هیچ اشتباهی انجام دهد.

در مدت آموزش یک لباس راحت به او بپوشانید که تنگ نباشد و حس پوشک را به او القا نکند. در روز دوم و سوم روزی یک ساعت بیرون روید و قبل از بیرون رفتن او را به دستشویی ببرید تا بداند باید این کار را همیشه انجام دهد.

در طول روز چندبار از او بپرسید که آیا دستشویی دارد و اگر او را به دستشویی بردید و کاری نکرد دوباره یک ساعت بعد امتحان کنید. شب‌ها قبل از خواب او را به دستشویی ببرید و بعد از آن برای اطمینان بیشتر از زیرانداز یا شورت آموزشی استفاده کنید. اگر در کل مدت زیرانداز خیس بود یعنی کودک آمادگی لازم را برای از پوشک گرفتن ندارد اما اگر طول شب خشک بود و نزدیکای صبح خیس شد، می‌توانید آموزش خود را ادامه دهید.

اگر بعد از گذشت چند روز از شروع آموزش پیشرفتی ندیدید، به کودک فشار وارد نکنید، شاید بهتر است آموزش را به زمان دیگری موکول کنید.

 آمادگی والدین

مهمترین نکته در مدت آموزش این است که صبر و حوصله داشته باشید. خودتان را برای حوادث احتمالی آماده کنید و در صورت امکان فرش‌ها را جمع کنید و روی مبل ها رو انداز بیاندازید. اگر کودکتان نتوانست خودش را کنترل کند، سرش داد نزنید، اما به او تذکر دهید که کارش درست نبوده و کار درست را دوباره برایش توضیح دهید. اگر شاغل هستید بهتر است که حداقل سه روز مرخصی بگیرید. اگر زمانی که سر کار هستید کودکتان را پیش کس دیگری میگذارید، بهتر است از او بخواهید مشابه شما عمل کند تا کودک دچار سردرگمی نشود.

لزوم ارتباط با مشاور

واکنش کودکان نسبت به آموزش متفاوت است و بعضی ممکن است دچار ترس شوند و یا لجبازی کنند. بهتر است در این شرایط با مشاور کودک در ارتباط باشید زیرا برخورد مناسب در این موقعیت بسیار حائز اهمیت است و عکس‌العمل‌های نابه‌جا می‌تواند سبب بروز مشکلات جدی شود.

کودکان ممکن است در کارتون یا کتاب قصه و یا با فوت یکی از نزدیکانشان با پدیده مرگ آشنا ‌شوند. محمدودیت‌های شناختی آن‌ها درک این واقعه را برایشان سخت‌تر می‌کند که توضیحات صحیح در این خصوص می‌تواند به درک بهتر آن‌ها کمک کند.

 پاسخ به سوالات کودکان درباره مرگ

در صورتی که برای کودک سوالاتی از این قبیل ایجاد شود، بهتر است با توجه به میزان درک کودک و با صداقت به او پاسخ داده شود. از دادن جواب‌های سر بالا و غیر واقعی مانند پدر بزرگ به سفر رفته یا خوابیده است، جلوگیری کنید زیرا کودک درک درستی از مسائل ندارد و سبب سردرگمی بیشتر او می‌شود. به طور مثال ممکن است فکر کند خواب باعث مرگ می‌شود و از خوابیدن بترسد.

نحوه دادن خبر مرگ به کودک

اگر یکی از نزدیکان کودک فوت شده، بهتر است که این خبر از طرف شخصی که به کودک نزدیک است، داده شود. باید به کودک اجازه دهید که همه سوالات و احساساتش را در این خصوص بیان کند. از او نخواهید که فراموش کند و به او بفهمانید که شما هم به آن شخص فکر می‌کنید. می‌توانید یکی از وسایل آن شخص یا آلبوم عکسهایش را به کودک بدهید و حتی برای وی یک مراسم کوچک یادبود بگیرید.

 واکنش کودک به مرگ

درکی که کودک از مرگ دارد با درک یک بزرگسال متفاوت است و مفهوم مرگ برای او خیلی شناخته شده نیست. هر کودک  با توجه به ویژگی‌های شخصیتیش ممکن است واکنش‌های متفاوتی به این پدیده نشان دهد. حتی ممکن است واکنش خاصی نشان ندهد و این به معنای بی‌احساسی بودن او نیست. کودک ممکن است حس ترس یا احساس گناه پیدا کند، که توضیحات واضح و شفاف در مورد علت مرگ می‌تواند این احساس را برطرف کند. به کودک کمک کنید تا احساساتش را بیان کند. کشیدن نقاشی با یکدیگر در این خصوص بسیار کمک کننده است. به او نشان دهید که کنارش هستید تا احساس تنهایی و عدم امنیت نداشته باشد.

بیشتر بخوانید:

مشاوره کودک

روانشناسی کودک

لزوم مشورت با مشاور کودک

با توجه به این که کودک درک درستی از مسائل پیرامون خود ندارد و ذهن کنجکاوش دنبال روابط علت و معلولی است، ممکن است نتیجه‌گیری‌های اشتباهی از اتفاق پیش آماده داشته باشد که مشکلات جدی برایش در آینده ایجاد کند. اگر در شرایط سخت این چنین قرار گرفته‌اید بهتر است از کمک حرفه‌ای در این زمینه برخوردار شوید تا آسیب‌های احتمالی را به حداقل رسانید و به کودک کمک کنید که این مرحله را با سختی کمتری پشت سر گذارد.

زمانی که در ارتفاع خیلی بالا از سطح زمین قرار می‌گیریم، طبیعیست که کمی احساس ترس داشته باشیم. این مکانیسم ترس یکی از واکنش‌های طبیعی بدن برای محافظت از خود در برابر حوادث احتمالی است. اما در برخی افراد این ترس بسیار شدید است و باعث ایجاد حمله عصبی و سرگیجه می‌شود.

بیماری ترس از ارتفاع “آکروفوبیا” نامیده می‌شود، که یکی از شایع ترین فوبیاها در سراسر جهان است.

علایم ترس از ارتفاع

نشانه‌های احساسی:

این افراد زمانی که در ارتفاع قرار می‌گیرند ممکن است دچار حمله عصبی شوند، تعادل خود را از دست بدهند و یا به دنبال چیزی باشند که به آن بچسبند. همچنین ممکن است به صورت ناخودآگاه خم شوند و یا حالت خزیدن به خود بگیرند.

نشانه‌های فیزیکی:

لرزش بدن، تپش قلب و تعریق از نشانه‌های احتمالی این بیماری است. همچنین در بعضی مواقع فرد احساس فلج شدن می‌کند و پردازش‌های ذهنیش متوقف می‌شود.

اضطراب و اجتناب:

فرد مبتلا به آکروفوبیا از موقعیت‌هایی که ممکن است در ارتفاع قرار بگیرد اجتناب می‌کند. به طور مثال این افراد اگر به مسافرتی بخواهند بروند که احتمال بدهند اتاق هتل آن‌ها در طبقه بالا قرار دارد، دچار اضطراب می‌شوند. همچنین از دیدن دوستان و اقوامی که خانه‌های آن‌ها در طبقات بالا قرار دارد، اجتناب می‌کنند.

علت ایجاد ترس از ارتفاع

این نوع فوبیا ممکن است به علت یک تجربه ناخوشایند از ارتفاع در گذشته ایجاد شود. حتی ممکن است فرد با مشاهده تجربه ناخوشایند دیگران، به این بیماری دچار شود.

درمان ترس از ارتفاع

فرد مبتلا به آکروفوبیا در معرض اختلالات جسمی و روانی قرار دارد و برای درگیری با سایر فوبیاها مستعد است. به همین خاطر بسیار مهم است که در صورت مواجه شدن فرد با علایم آکروفوبیا، به روانشناس مراجعه کند و از کمک حرفه‌ای در این زمینه برخوردار شود.

حال این سوال مطرح می‌شود که چگونه ترس از ارتفاع از بین می‌رود؟ خوشبختانه روش‌های متفاوتی برای درمان این بیماری وجود دارد که از جمله آن می‌توان به درمان رفتاری شناختی (CBT) و درمان مواجهه‌ای اشاره کرد که با توجه به شرایط و پیشینه فرد، یکی از روش‌های درمانی و یا ترکیبی از آن‌ها به کار گرفته خواهد شد.