احساس مریضی غیر واقعی یک اختلال روانی است که به عنوان ترس بدون منطق از بیماری و نگرانی مداوم در مورد وجود بیماری یا خطر مرگ تعریف می‌شود. افراد مبتلا به هیپوکندریازیس به طور معمول واکنش‌های غیرمعقولی به علائم جسمی نرمال نشان می‌دهند و بیماری‌های واقعی را به صورت مبالغه‌آمیز ترسیده و تجربه می‌کنند

دلایل به وچود آمدن حس بیماری

احساس مریضی ممکن است به علت بیماری‌های جسمی یا روانی به وجود آید. در اینجا به برخی از علل اصلی احساس مریضی اشاره خواهیم کرد:

بیماری‌های جسمی:

بسیاری از بیماری‌های جسمی مانند آنفولانزا، سرطان، دیابت، و بیماری‌های قلبی می‌توانند باعث احساس مریضی شوند. علائم جسمانی مانند تب، درد، خستگی و تهوع ممکن است این احساس را تشدید کنند.

بیماری‌های روانی:

اختلالات روانی مانند افسردگی، اضطراب، و اختلالات روان‌شناختی دیگر نیز می‌توانند منجر به احساس مریضی شوند. این احساس ممکن است با علائمی مانند عدم اشتها، بی‌خوابی و خستگی همراه باشد.

تأثیرات احساس مریضی

احساس مریضی تأثیرات جسمی و روانی متعددی بر فرد دارد:

تأثیرات جسمی:

احساس مریضی می‌تواند به تخریب اپتیموم سلامت جسمی منجر شود. افزایش استرس، کاهش اشتها، و کمبود انرژی از جمله علائمی هستند که ممکن است به وجود آید.

تأثیرات روانی

این احساس می‌تواند بر روان فرد تأثیرات منفی داشته باشد. افزایش استرس و اضطراب، از دست دادن اعتماد به نفس، و ایجاد احساس تنهایی از اثرات روانی آن هستند.

تشخیص هیپوکندریازیس

قبل از بررسی روش‌های درمان، تشخیص صحیح هیپوکندریازیس بسیار مهم است. برخی از نشانه‌ها و علائم معمولی هیپوکندریازیس عبارتند از:

1. نگرانی مداوم از وجود بیماری: افراد مبتلا به هیپوکندریازیس به صورت مداوم در مورد وجود بیماری و خطر مرگ نگرانی می‌کنند.
2. معتقد شدن به تشخیص‌های اشتباه: آنها ممکن است با تشخیص‌های اشتباهی که توسط خودشان یا اینترنت به دست می‌آورند، به ترس نسبت به بیماری پیوسته بیافتند.
3. انجام مکرر آزمون‌های پزشکی: افراد هیپوکندریازیس ممکن است بی‌دلیل به تکرار آزمون‌های پزشکی متوجه شوند تا بیماری‌های واقعی را از نظر پزشکی اثبات کنند.

مدیریت و تسلط و درمان بر احساس مریضی

برای مدیریت و کاهش احساس مریضی، می‌توانید از راهکارهای زیر استفاده کنید:

مشورت با پزشک

در صورت بروز احساس مریضی به علت بیماری جسمی، مشورت با پزشک بسیار حیاتی است. درمان بیماری اصلی می‌تواند به بهبود احساس مریضی کمک کند.

مراقبت از خود

مراقبت مناسب از خود شامل تغذیه سالم، ورزش منظم، و استراحت کافی است. این عوامل می‌توانند به تقویت سیستم ایمنی و کاهش احساس مریضی کمک کنند.

مشاوره روان‌شناختی

مشاوره روان‌شناختی یکی از مؤثرترین روش‌های درمان هیپوکندریازیس است. این نوع مشاوره به فرد کمک می‌کند تا الگوهای منفی افکار و تصورات خود را شناسایی کند و راه‌هایی برای تغییر آنها پیدا کند. مهارت‌های مدیریت اضطراب نیز در این روش آموزش داده می‌شود.

حمایت اجتماعی

حمایت از خانواده و دوستان می‌تواند به بهبود حال روحی کمک کند. دریافت حمایت از افراد اطراف می‌تواند احساس تنهایی را کاهش دهد.

درمان دارویی

برخی از افراد هیپوکندریازیس ممکن است به داروها درمان پاسخ دهند. معمولاً داروهای ضداضطراب یا ضدافسردگی تجویز می‌شوند. انتخاب دارو و دوز آن توسط یک پزشک تخصصی انجام می‌شود.

رویکردهای تکنیکی:

تکنیک‌های مختلفی برای کنترل اضطراب و تسلط بر هیپوکندریازیس وجود دارد. به عنوان مثال، تکنیک‌های تنفسی عمیق، مدیتیشن، و آرام‌بخشی می‌توانند به فرد در مدیریت اضطراب کمک کنند.

پیش‌گیری از خودبیماری انگاری

پیش‌گیری از هیپوکندریازیس به عنوان بهترین راه برای مدیریت این اختلال معرفی می‌شود. برخی راهکارهای پیش‌گیری عبارتند از:

1. آگاهی و آموزش: آموزش افراد در مورد بیماری‌ها، علائم و درمان آنها می‌تواند اطمینان بیشتری از وضعیت سلامت خود به آنها دهد.
2. مدیریت استرس: یادگیری تکنیک‌های مدیریت استرس و اضطراب می‌تواند به کاهش احتمال بروز هیپوکندریازیس کمک کند.
3. مشاوره اولیه: در صورتی که شما یا کسی که می‌شناسید، علائم مشخص هیپوکندریازیس را نشان دهد، مراجعه به متخصص روان‌شناسی برای ارزیابی اولیه و مشاوره ضروری است.

نتیجه‌گیری:

خود بیمار انگاری یک اختلال روانی است که می‌تواند زندگی روزمره فرد را تحت تأثیر قرار دهد. تشخیص دقیق و درمان مناسب می‌تواند به افراد مبتلا به این اختلال کمک کند تا از اضطراب نسبت به بیماری خود آزاد شوند و زندگی بهتری داشته باشند. در این مقاله، روش‌های مختلف درمان هیپوکندریازیس بررسی شدند، اما مهمترین نکته این است که با تشخیص و درمان به موقع، این اختلال قابل کنترل و مدیریت است.

ترس از تنهایی که با نام‌های اتوفوبیا یا مونوفوبیا نیز شناخته می‌شود، یک ترس رایج در بین مردم است. این نوعی ترس یا انزوا است که می‌تواند در موقعیت‌های مختلفی مانند قرار گرفتن در یک محیط ناآشنا، دوری از عزیزان یا حتی ترس از دست دادن پدر و مادر و عزیزان ایجاد شود.

برخی از افراد ممکن است اضطراب خفیف تا شدید را زمانی که تنها هستند تجربه کنند. این ترس می‌تواند منجر به افکار و احساسات منفی شود که ممکن است به افسردگی، انزوای اجتماعی و کاهش اعتماد به نفس ختم شود.

این ترس یا بهتر است بگوییم اضطراب می‌تواند دلایل مختلفی داشته باشد. باید این موضوع را در نظر داشته باشید که مونوفوبیا، ترس از قرارگیری در یک موقعیت خاص است. هنگامی که فرد با احساس تنهایی مواجه می‌شود، ممکن است اضطراب شدیدی را تجربه کند.

ترس از تنهایی گاهی ممکن است در محیط‌های آرام مثل خانه نیز رخ دهد. یعنی فرد کاملا ناگهانی از اینکه همسر یا فرزندان او را رها خواهند کرد، به شدت مضطرب شود. افرادی که مبتلا به اختلال اتوفوبیا می‌شوند برای اینکه احساس امنیت و آرامش کنند، نیاز دارند که مداوم اطرافیان در کنارشان باشند. برای آشنایی با این احساس و گاها اختلال ترس از تنها شدن بیشتر آشنا شوید، پیشنهاد می‌کنیم تا پایان این مطلب مجموعه سرای مشاور همراه ما شوید.

چرا ترس از تنها ماندن داریم؟

شاید یکی از احساساتی که بیشتر افراد در دوران کودکی‌شان تجربه کرده باشند، ترس از تنها ماندن است. اما نقطه تاسف‌انگیز این است که برخی این بار سنگین را تا بزرگسالی با خود حمل می‌کنند و گاهی هم این اضطراب ناشناخته برایشان تبدیل به اختلال می‌شود.

اگر در یکی از اطرافیان خود چنین فردی داشته باشید، مطمئنا متوجه شده‌اید که او بیشتر زمان خود را با دوستان و آشنایان می‌گذراند. چه بسیار هم پیش آمده که اگر از آن‌ها بپرسید که آیا از همنشینی با آن‌ها لذت می‌برد یا خیر، بیان کنند که لذتی نمی‌برند و تنها برای گذراندن زمان و فرار ترس از تنهایی به دوستان خود پناه می‌برند.

گاهی هم برای اینکه با خود مواجه نشوند، در تنهایی صدای تلویزیون و رادیو به اندازه‌ای بلند می‌کنند که حواس‌شان پرت شود یا شاید هم برای غلبه بر این احساس در زندگی مشترک اقدام به مادر یا پدر شدن می‌کنند.

دلایل زیادی برای این ترس وجود دارد. از جمله:

دلایل تکاملی: انسان از بدو تولد و تمایل به اجتماعی بودن، از تنهایی دوری می‌کرده است. از نظر بقا برای انسان تنهایی احساس تنهایی و شاید هم مرگ باشد. امکان دارد این احساس به صورت ذاتی در فرد وجود داشته باشد.

تمایل به اجتماعی شدن: از سنین نوجوانی به ما گفته شده که برای به دست آوردن موقعیت‌های بهتر باید اجتماعی شویم. همین فشار اطرافیان ممکن است احساس ترس از تنها ماندن را در افراد به وجود آورد.

ترس از طرد شدن: وقتی از کودکی می‌پرسید که چرا ترس از تنهایی بعد از مرگ والدین دارید؟ او به شما جواب می‌دهد که می‌ترسم همه مرا ترک کنند. آن‌ها ممکن است که از این موضوع نگران باشند که شاید دیگران نخواهند در اطرافشان باشند.

ترس از بی‌حوصلگی: برخی از افراد ممکن است از تنهایی بترسند؛ زیرا معتقدند که خود تنهایی خسته‌کننده یا ناکامل به نظر می‌رسد. آنها امکان دارد نگران باشند که بدون همراهی دیگران، کاری برای انجام دادن یا صحبت کردن با کسی نخواهند داشت.

عدم داشتن مهارت‌های مقابله‌ای: گاهی افراد ترس از تنهایی پس از مرگ همسر را دارند؛ زیرا با خود فکر می‌کنند که مهارت‌های کافی برای مقابله با این احساس را ندارند. مثلا اینکه پس از مرگ همسر بدون حمایت عاطفی او دچار اضطراب می‌شوند و در افسردگی غرق خواهند شد.

فقدان اعتماد به نفس: افرادی که با عزت نفس یا اعتماد به نفس پایین دست و پنجه نرم می کنند ممکن است در تنهایی احساس ناراحتی کنند، زیرا ممکن است فکر کنند قادر به مدیریت چالش ها یا تصمیم گیری بدون حمایت دیگران نیستند.

چگونه بر احساس ترس از تنهایی غلبه کنیم

برای غلبه بر ترس از تنهایی، درک علل آن و کار روی افکار و رفتار خود با استفاده از شیوه‌های تایید شده و سالم ضروری است. برخی از رویکردهایی که ممکن است کمک کند عبارتند از:

ایجاد روابط سالم: ایجاد روابط قوی و حمایتی با خانواده، دوستان یا جامعه می‌تواند به کاهش احساس تنهایی و ایجاد حس تعلق کمک کند.

تمرین مراقبت از خود: درگیر شدن در فعالیت‌هایی که باعث شادی و رضایت می‌شوند، مانند سرگرمی‌ها، ورزش و تمرین‌های تمرکز حواس، می‌تواند به کاهش اضطراب و بهبود خلق و خوی کمک کند.

به چالش کشیدن افکار منفی: تمرین خودگویی مثبت و به چالش کشیدن افکار منفی که به ترس از تنهایی دامن می‌زنند می‌تواند به تغییر طرز فکر شما و بهبود رفاه کلی شما کمک کند. با این ترفند به جای فرار از ترس تنها ماندن، با افکار خود روبه‌رو می‌شوید.

روی خودتان تمرکز کنید: پیش از آنکه همه زمان خود را برای گذراندن با دوستان و آشنایان بگذارید، آن هم برای فرار ترس از تنهایی می‌توانید روی خودتان متمرکز شوید. به جای آنکه روزها به دنبال فرد کامل و ایده‌آلی که در ذهن دارید باشید، بهتر است روی افکار و رفتار خود کار کنید و به بهترین خود تبدیل شوید.

گذشته را رها کنید: اگر ترس از مجرد ماندن و تنهایی دارید، آن هم به خاطر تجربیات تلخی است که در گذشته داشتید، باید افکار و به طور کلی زندگی گذشته خود را فراموش کنید. تمرکز خود را روی زمان حال معطوف کنید و به جای شخم زدن گذشته که شاید به خاطر شکست عشقی خود را محکوم به تنهایی کرده‌اید، بتوانید برای آنچه که هم‌اکنون دارید خوشحال باشید. آنگاه متوجه تغییرات بزرگی در زندگی خود خواهید شد.

دایره اجتماعی زندگی خود را گسترش دهید: پر کردن اطراف خود با انسان‌های با کیفیت که از مصاحبت با آن‌ها می‌توانید چیزهای جدیدی یاد بگیرید، فکر ایده‌آلی است. وقتی روی دوستی‌ها و اجتماعی تمرکز می‌کنید که فعالیت‌های مفید انجام می‌دهید، به طور ناخودآگاه از حمایت اجتماعی برخوردار خواهید شد که مانع بروز احساس ترس از تنهایی می‌شود.

دلایل ترس از تنهایی پس از مرگ همسر

یکی از انواع ترس از تنهایی پس از مرگ همسر است. زمانی که افراد وارد زندگی مشترک می‌شوند و به ویژه زمانی که پایه ازدواج با عشق و علاقه باشد، مسلما پیوند عاطفی قوی در میان زوجین به وجود می‌آید. زمانی که همسر به هر دلیلی از دنیای خاکی می‌رود، طرف دیگر رابطه به خاطر از دست دادن شریک زندگی خود دچار افسردگی شده و عموما نگران تنهایی پس از مرگ همسر است.

یکی از مهمترین دلایل این است که فرد با از دست دادن همسر خود در ترومای شدیدی قرار می‌گیرد و هضم این قضیه برای او بسیار سخت است. از طرفی هم امکان دارد فرد تصور کند که بسیاری از رشته‌های ارتباطی که با وجود همسر خود داشته، بعد از نبود او از دست می‌دهد. پیامدهای بعدی این است که فرد مصیبت‌دیده با خود فکر می‌کند که بعد از به پایان رسیدن مراسم‌های ختم، این اجتماع تمام می‌شود و او می‌ماند و غم و تنهایی که باید با آن دست و پنجه نرم کند.

دلایل ترس از تنهایی بعد از مرگ والدین چیست؟

ترس از تنهایی بعد از مرگ والدین یک احساس طبیعی است که بیشتر افراد پس از فقدان عزیزان خود با آن روبه‌رو می‌شوند. پدر و مادر نقش کلیدی در خانواده دارند و مطمئنا از دست دادن آن‌ها، زندگی فرزندان را با اختلال روبه‌رو می‌کند. والدین با حمایت عاطفی خانواده به آن‌ها امید به زندگی می‌بخشند.

بی‌تردید از دست دادن هر کدام از آن‌ها سایر اعضای خانواده را با یک فقدان بزرگ روبه‌رو می‌کند. فقدانی که با هیچ فرد دیگری پر نخواهد شد. برای غلبه بر ترس از تنها ماندن بعد مرگ والدین بهتر است در زمان حیات با آن‌ها بهتر ارتباط بگیرید و علاقه خود را به آن‌ها نشان دهید. اگر هم پدر و مادر خود را از دست داده‌اید، پس از گذراندن دوران سوگواری مرگ والدین می‌توانید ارتباط خود را با سایر عزیزان و اعضای خانواده بیشتر کنید و به آن‌ها عشق بورزید.

ترس از مجرد ماندن و ترس از تنهایی نمونه‌هایی از احساسات منفی است که افراد بسیاری در طول زندگی خود با آن مواجه می‌شوند. این یک احساس طبیعی است و به جای فرار از احساس تنهایی باید با آن مواجه شد. فرزندان از تنها شدن بعد مرگ پدر و مادر خود می‌ترسند یا در زندگی مشترک بعد از مرگ همسر احساس تنهایی می‌کنند.

برای مقابله با این احساس، می‌توانید دایره ارتباطات اجتماعی خود را گسترده‌تر کنید، با خودتان مواجه شوید و روی بهبود و توسعه فردی خود کار کنید، تا به جای آنکه به دنبال بهترین فرد در اطراف خود باشد، بهترین خود شوید. نکته مهم این است که باید روی خود کار کنیم و بپذیریم که ترس از دست دادن عزیزان یک احساس کاملا طبیعی است. به ویژه زمانی که یکی از اعضای خانواده را از دست می‌دهیم، حس تنهایی بیشتر از هر زمان دیگری قوت پیدا می‌کند.

اگر با احساس ترس از تنها ماندن مواجه هستید و نمی‌توانید اضطراب خود را کنترل کنید، پیشنهاد می‌کنیم از مشاوران متخصص سرای مشاور کمک بگیرید.

منبع: clevelandclinic

نظافت و تمیزی بخش مهمی از زندگی ماست که برای هر فردی میزان اهمیت آن تفاوت دارد. ما در این مطلب از سرای مشاور قصد داریم تا درباره وسواس شست و شو صحبت کنیم‌؛ زمانیکه نظافت و تمیزی از حالت تعادل خود خارج و تبدیل به وسواس فکر می‌شود. در این زمان است که باید نگران شوید و به این موضوع فکر کنید که تنها مساله شستشو نیست و این ذهن و افکار شماست که درگیر شده است.

تاکنون افراد متعددی را دیدیم که به خاطر فرار از مشکلات و درگیری ذهنی دچار وسواس شست و شو شده‌اند. این دست از افراد برای ایجاد مشغولیت ذهنی و رسیدن به آرامش کاذب، ذهن خود را با تمیزکاری مشغول می‌کنند، اما باید خاطرنشان شویم که این روشی گذراست و پس از مدت کوتاهی متوجه خواهید شد که از اختلال وسواس رنج می‌برید. حالا در ادامه بیشتر در این باره صحبت می‌کنیم.

چه ارتباطی بین وسواس حمام و شستشو با افکار افراد وجود دارد؟

طبق آخرین گزارشاتی که در سایت معتبر healthline مطرح شده، وسواس را اختلالی مطرح می‌کند که افراد به خاطر تجربه اتفاقات ناخوشایندی که هیچ وقت اثرات آن بین نمی‌روند، درگیرش می‌شوند. چنین افرادی در پاسخ به این افکار ناخواسته، تمایل شدیدی به تکرار برخی کارها دارند.

حال این اعمال و رفتار ممکن است شامل حمام رفتن مکرر باشد که از آن به عنوان وسواس حمام یاد می‌کنند. گاهی هم ممکن است که این رفتارها با جابه‌جایی مداوم اشیاء منزل بروز کند.

تصور برخی از افراد این است که انجام این اقدامات و کارها، روشی است برای خنثی کردن افکاری که به آن‌ها اضطراب می‌دهد. مثلا با شستشوی مداوم افکار دردناک را از خود می‌کنند و این باعث تسکین‌شان می‌شود. افکار وسواسی باعث اختلال در زندگی معمولی می‌شود؛ بنابراین وسواس بسیار فراتر از میل به کار یا زندگی در یک محیط تمیزتر است.

 

آیا نوع خاص وسواس شست و شو وجود دارد؟

برخی از افراد ترس شدیدی از میکروب‌ها و آلوده شدن به آن‌ها دارند. جالب است بدانید که افراد دچار وسواس حمام، بارها خود را از ترس انتقال میکروب به دیگران می‌شویند. چنین وسواسی می‌تواند به اجبار در پاکسازی محیط اطراف منجر شود؛ زیرا آن‌ها باور دارند که تمیزکاری مداوم محیط، می‌توانند از انتشار باکتری و میکروب‌ها در محیط جلوگیری کنند.

معمولا روان درمانگر برای کمک به چنین افرادی سراغ ساختار مغز و حتی گذشته آن‌ها می‌روند‌. شاید در گذشته اتفاق ناگواری در کودکی آن‌ها رخ داده و در بزرگسالی به شکل وسواس شستن دست بروز پیدا کرده است. بنابراین تاثیر محیط و خانواده در بروز این مشکل نقش مهمی دارد.

علائم وسواس شستشو چیست؟

علائم وسواس، نه تنها شامل اجبار است بلکه با اضطراب نیز همراه خواهد بود. در شرایطی که ممکن است کنترل اوضاع از دست خارج شود. اگر دچار چنین حالتی شوید، ممکن است با علائم زیر مواجه شوید:

• احساس نفرت و انزجار و ترس نسبت به اشیاء یا آلودگی دارید و مدام به این فکر کنید که اگر این میکروب‌ها به بدن من وارد شود چه اتفاقی می‌افتد.
• برای شستن دست‌ها نیاز دارید که چندین بار آن را تکرار کنید یا از فردی بخواهید که دفعات را برای شما بشمارد.
• چندین بار در طول روز لباس عوض کنید و از رفتن به فضاهای عمومی و ارتباط گرفتن با دیگران اجتناب کنید‌.
• برای تمیز کردن محیط، تشریفات و قوانین خاصی داشته باشید.
• از مراجعه سایر اعضای خانواده به فضاهای عمومی و به نظر شما ناامن جلوگیری کنید.
• با وسواس حمام کنید و به گونه‌ای خود را بشویید که به پوست یا بدن خود آسیب بزنید.

اگر دچار وسواس شستشو باشید، ممکن است که علایم زیر را نیز تجربه کنید:

• اگر وسایل خانه یا شخصی شما درست در یک جهت قرار نگیرند، یک نوع اضطراب جدی را تجربه ‌کنید.
• تمایل به تکرار برخی کارها داشته باشید و با عدم انجام آن‌ها، ترس رخ دادن یک فاجعه را تجربه کنید.
• مداوم سطوح را لمس کنید و به طور معمول یک چیز را بشمارید.

چگونه وسواس شست و شو تشخیص داده می شود؟

یک روانپزشک یا روانشناسی با بررسی الگوهای فکری و رفتاری شما با پرسش سوالات به ظاهر معمول، می‌تواند میزان وسواس شما را تشخیص دهد.

گاهی هم ممکن است که پزشک با معاینه فیزیکی شما تشخیص دهد که آیا بیماری زمینه‌ای باعث پدیدار شدن چنین حالتی در شما شده یا خیر.

آیا وسواس شستن دست، درمان دارد؟

شستن بیش از حد دست‌ها شاید در ابتدا یک ایده خوب به نظر برسد، با این حال در طول زمان می‌تواند وخیم‌تر شود و مشکلات بزرگتری ایجاد کند. بیماران وسواسی که بیش از حد دست‌های خود را می‌شویند، معمولا مشمول درمان‌های شناختی و رفتاری می‌شوند. این حالت نباید به عنوان یک خصوصیت مثبت به عنوان تمیزی در نظر گرفته شود؛ زیرا به مرور زمان می‌تواند موجب بروز مشکلات سخت‌تری شود.

چندبار در طول روز دست هایم را بشویم، غیر عادی است؟

هیچ قانون خاصی برای اینکه تعداد دفعات مجاز شستشوی دست را مشخص کند، وجود ندارد. این کاملا بستگی به کاری که انجام می‌دهید، دارد. معمولا افراد با تجربه در حوزه درمان وسواس شست و شو معتقد هستند کسانی که در طول روز بیش از ۱۲ تا ۱۵ بار دست‌های خود را می‌شویند، باید با یک پزشک مشورت کنند؛ زیرا این تعداد بیشتر از دفعات نرمال و طبیعی برای افراد معمولی است.

روش های تشخیص وسواس شستن دست

شاید در ابتدا حمام رفتن‌های مداوم یکی از اعضای خانواده‌تان عادی به نظر برسد، اما به مرور زمان این رفتار باعث می‌شود همه تمرکز او معطوف به نظافت شود. مثلا ساعت‌ها در حمام بماند تا جایی که پوست تن او قرمز و متورم شود. در این شرایط باید به سلامت رفتار عضو خانواده‌ی خود شک کنید.

دو راه تشخیص چنین بیماری در افراد وجود دارد:

1. میزان زمانی که برای شستن دست اختصاص داده می‌شود.
2. تعداد دفعاتی که دست‌ها شسته می‌شود (بیش از ۱۵ بار در طول روز مساوی با زنگ خطر است).

شیوه های درمان وسواس شست و شو

شاید تصور کنید که این نوع اختلال درمانی نداشته باشد، اما باید بگوییم که وسواس حمام یا شستن بیش از حد بدن نیز دارای درمان دارویی، شناختی و رفتاری است. شاید در ابتدا پزشک معالج شما استفاده از داروهای دارای سرتونین را پیشنهاد دهد.

معمولا روان‌درمانگری یا همان درمان به شیوه شناختی و رفتاری بیشتر توصیه می‌شود. علائم بروز وسواس در مواقعی که فرد دچار اضطراب شود، چندین برابر خواهد شد. بنابراین شیوه‌های پیشنهادی برای کنترل این نوع اختلال عبارتند از:

• مدیریت استرس: شاید کنترل اضطراب یک درمان قطعی برای وسواس شستن دست نباشد، اما می‌تواند به فرد برای درک عوامل استرس‌زا کمک کند. اجتناب از حضور در جمع‌هایی که باعث اضطراب می‌شود، یک روش مناسب است. در شرایط بحرانی بهتر است که از جنبه عاطفی وارد شده و اینگونه استرس ناشی از موقعیت را کاهش داده و کنترل کرد.
• شکست عادت شستشوی مداوم: کناره‌گیری از وسواس حمام یا شستشو باید همانند ترک مواد مخدر باشد. کم کم و به مرور زمان؛ زیرا کناره‌گیری ناگهانی ممکن است با عواقب جانبی دیگری همراه باشد. مثلا اگر هر روز سر زمان خاصی فرد اقدام به نظافت می‌کند، می‌تواند با ۲۰ دقیقه تاخیر شروع کند.
• نگاه عمیق‌تر به زندگی: وسواس شستن دست یا حمام به صورت مداوم ممکن است ناشی از اضطراب باشد. زمانیکه این اضطراب از کنترل خارج یا در گوشه‌های رها می‌شود، به صورت وسواس بروز می‌یابد. بهتر است که چنین افرادی با حقایق زندگی خود روبه‌رو شوند و آنچه که موجب اضطراب و آزارشان می‌شود را بیان کنند.

خدمات سرای مشاور در خصوص وسواس شست و شو

در این مقاله سعی کردیم تا درباره وسواس شست و شو و عوامل دخیل در این نوع اختلال صحبت کنیم. این موضوع را در نظر داشته باشید که لزوما کمال‌گرا بودن درباره نظافت به معنای وسواس نیست؛ زیرا معمولا این رفتار با ترس از آلودگی، تقارن و تعادل در فضای خانه یا هر جای دیگری همراه است. این اختلال قابلیت درمان و کنترل دارد. در صورتیکه با چنین مشکلی مواجه هستید، می‌توانید از روانشناسان خبره و متخصص گروه سرای مشاور کمک بگیرید.