پرخوری عصبی

همان‌طور که می‌دانیم اضافه‌وزن و بیش خوری یکی از مشکلات شایع جوامع امروزی است. اختلالات خوردن (Eating disorders) یکی از مهم‌ترین اختلالات روانی محسوب می‌شود که غالباً ریشه‌ی روان‌شناختی دارد. جامعه‌ی ایران نیز مانند بیشتر کشورهای جهان امروز از این معضل رنج می‌برد. شاید شما نیز با مشکل اضافه وزن و بیش خوری دست‌به‌گریبان باشید و در طی سال‌های زندگی خود بارها و بارها راهکارهای مختلفی را مانند کم خوری، رژیم‌های سفت‌وسخت، ورزش‌های مختلف، استفاده از داروهای کاهش وزن و یا حتی استفاده از روش‌های لاغری موضعی و عمل‌های جراحی را امتحان کرده باشید، ولی هیچ‌کدام از این راهکارها نتوانسته‌اند شما را به وزن ایده آلتان برسانند. ممکن است بارها تجربه کرده باشید که در حالت‌های خشم و نگرانی و استرس اشتهای عجیبی دارید و مدام به سراغ خوراکی‌های مختلف شیرین و ترش و شور می‌روید تا با خوردن، موقتاً احساس آرامش کنید و از شر استرس و ناراحتی‌های خود دور بمانید. ولی واقعیت این است که این اشتهای کاذب در درازمدت نه‌تنها باعث افزایش وزن و مشکلات بدنی برای شما می‌شود، بلکه خود این پرخوری می‌تواند تبدیل به معضل جدید روانی برای شما شود.

علم روانشناسی و بیش خوری

امروزه در علم روانشناسی درمان‌های مختلفی در زمینه غلبه بر بیش خوری و اضافه وزن ارائه‌شده است. درمان‌هایی مثل ذهن آگاهی، هیجان مدار، روانکاوی و حتی هیپنوتیزم درمانی. درمان شناختی- رفتاری یکی از درمان‌های مؤثر برای حل این معضل محسوب می‌شود که به‌صورت درمان انفرادی یا گروهی برای مراجع دنبال می‌شود. با توجه به توانمندی و همکاری افراد در دوازده تا بیست جلسه برگزار و گاهی از طب سوزنی و هیپنوتیزم نیز در کنار آن بهره گرفته می‌شود که در صورت انتخاب صحیح بیماران اثرات قابل‌توجه ای به همراه دارد.

مراحل درمان پرخوری روانی

درمان اضافه وزن یک مسئله بسیار پیچیده‌ای است که معمولاً شامل مسائل مربوط به تصویر بدن، تصویر خود، اعتماد به نفس و احترام به خود است. در زیر مراحل اصلی درمان به‌ اختصار بیان می‌شود.

مرحله اول: کمک به تغییر سبک زندگی بیمار

در این مرحله به بیمار کمک می‌کنیم تا بتواند عادت‌های غلط زندگی خورد را شناسایی کرده و تغییری در سبک زندگی خود دهد. در این راستا باید یک رژیم غذایی باید به مراجع داده و او را به خوردن غذاهای سالم تشویق کنیم که این مواد غذایی شامل: مواد مغذی و ویتامین‌ها است و باید کالری بیشتری را بسوزانند و فعالیت‌هایشان را افزایش دهند. یکی از اهداف این است که به مراجع کمک کنیم تا تحرک خود را بیشتر کند به‌عنوان‌مثال: (راه رفتن بیشتر و…) و افزایش ورزش رسمی (از جمله در ورزشگاه)

مرحله دوم: کمک به مراجع برای برخورد با مشکلات احتمالی

برای مقابله با مشکلات احتمالی سعی کنیم انگیزه و پشتکار فرد را تقویت کنیم. همچنین در برخورد با مشکلاتی مثل ریزه‌خواری، پایبند نبودن به رژیم در مهمانی‌ها و جشن‌ها و مشکلات بدنی مثل ضعف و بی‌حالی حین رژیم در درجه اول با مراجع همدلی کرده و اراده او را تقویت کنیم و درصدد اصلاح باورها و شناخت‌های غلط بیمار اقدام کنیم. درمان شناختی رفتاری می‌تواند تأثیر فراوانی در بهبود خلق‌وخو داشته که همین امر می‌تواند در جلوگیری از بیش خوری مؤثر باشد.

مرحله سوم: کمک به افزایش احساس مثبت بدنی بیماران

همان‌طور که گفته شد بیشتر افرادی که تصمیم به کاهش وزن‌دارند تصویر بدنی منفی نسبت به خود دارند. بدین‌صورت که از خود و اندام خود راضی نیستند و نسبت به خود احساس نقص و شرم دارند. در این مرحله از درمان درمانگر اهمیت تصویر فرد را از بدن خودش به بیمار گوشزد می‌کند و به او کمک می‌کند تا این تصویر منفی را تغییر دهد. در همین راستا برای تصحیح وسواس یک فرد در رابطه با تصویر ذهنی وی از جسمش اقدام کرده و سعی می‌کند اعتمادبه‌نفس بیماران را افزایش دهد.

مرحله چهارم: چالش با باورهای نادرست

در این مرحله درمانگر تلاش می‌کند باورها و افکار زیربنایی نادرست افراد در ارتباط با کاهش وزن و تناسب‌اندام را شناسایی کرده و آن‌ها را به چالش بکشاند زیرا که اغلب این باورها با کاهش وزن کاملاً در ارتباط است و درمان می‌تواند در جهت اصلاح باورهای نادرست افراد در این حوزه کمک‌کننده باشد.

مرحله پنجم: مرحله ثبات و نگهداری

می‌توان گفت ثبات و نگهداری وزن به‌اندازه مقابله با بیش خوری و اضافه وزن اهمیت دارد. درمانگر در این مرحله با تقویت اراده فرد و اهمیت دادن به این موضوع کمک در کنترل وزن می‌کند. رژیم‌های غذایی نگه‌دارنده به همراه تغییر سبک زندگی و تقویت انگیزه و اراده افراد و همچنین اصلاح بنیادین باورها و شناخت‌های غلط می‌تواند در این امر مثمر ثمر باشد.

نقش روانشناس و مشاور

به‌طورقطع مقابله با پدیده چاقی و پرخوری بدون اصلاح نظام باورها و شناخت‌های نادرست افراد درباره غذا خوردن امری شکست‌پذیر است و برای تسهیل در این مهم، استفاده از روانشناسان و مشاوران این حوزه می‌تواند مثمر ثمر باشد. بدون شک همه ما خواهان اندامی سالم و مناسب هستیم و با استفاده از مشاوران و متخصصین و روش‌های درست و منطقی قطعاً می‌توانیم به اهداف خود برسیم.

هیپنوتراپی یا هیپنوتیزم درمانی چیست ؟

هیپنوتراپی یک مبنای عملی جهت درمان است. از آنجایی که هر آموزش یا مداخله‌ی مؤثری به زمینه‌ای آرام و تأثیرپذیر نیاز دارد، بهتر است که روانشناس قبل از پیگیری مدل درمان زمینه‌ی لازم را ایجاد کند. هیپنوتیزم درمانی مبنایی کارآمد برای جلسه‌ی مشاوره فراهم می‌کند.

اصطلاح هیپنوتراپی از کلمه‌ی هیپنو به معنای خواب گرفته شده است. با همراهی روانشناس فرد به حالتی از خواب دعوت می‌شود که حواشی فکری را کنار می‌زند و در سطح بالایی از تمرکز به فکر کردن درباره‌ی یک موضوع شفاف می‌پردازد.

از هیپنودرمانی چه زمانی استفاده می‌شود؟

روانشناس وقتی تشخیص دهد که مراجع دچار تناقض هیجانی، ناهماهنگی شناختی، آشفتگی ذهنی، وسواس و حساسیت غیرارادی است می‌تواند از هیپنوتراپی استفاده کند. وقتی فردی در مورد تجارب و اتفاقات روزمره‌ی زندگی، افکار، احساسات و رفتارهای خود دچار آشفتگی و عدم کنترل‌شده باشد، می‌تواند با کمک روانشناس از تکنیک هیپنوتراپی بهره ببرد و محتوای ذهن ناهشیار و هر آنچه در ذهن هشیار شفاف نیست را به آگاهی و مدیریت برساند.

روانشناس بر مبنای هیپنوتراپی، آرامش، اختیار و قدرت به فرد می‌دهد تا با محتوای آشفتگی‌اش روبه‌رو شود. هیپنوتیزم درمانی در رفع طیف وسیعی از مشکلات ناشی از اضطراب و استرس کارایی دارد. این مبنای درمانی کمک می‌کند که اگر نیرویی خلاف قدرت، تسلط و حال خوب در بدن یا روح وجود دارد که فرد را دچار تناقض می‌کند رفع شود. با تمرکز هیپنوتراپی وجوه نا آشکار ذهنیت فرد، در دسترس آگاهی قرار می‌گیرد و امکان مقابله با آن وجود خواهد داشت.

هیپنوتراپی چه مشکلاتی را برطرف می‌کند ؟

نکته‌ای که بسیار اهمیت دارد کاربرد این روش درمانی در رفع علائم تنش همچون لرزش دست‌ها، گرفتگی عضلات، تیک‌های حرکتی و صوتی، قفل شدن پاها، فلج شدگی‌ها، کمردرد، میگرن و … است که با درمان‌های پزشکی و دارویی علت شناسی و درمان ناموفق است.

نتایج کارآمد روش هیپنوتراپی عبارتند از؛ کاهش حساسیت و استرس، افزایش امید و اعتماد به نفس، افزایش سازگاری و کیفیت زندگی، کاهش و تسکین درد، درمان علایم روان تنی و سردردهای مزمن، کنترل پرخوری یا مصرف افراطی سیگار، افزایش قدرت یادگیری و ظرفیت حافظه، افزایش قدرت تمرکز و مهارت های اجتماعی، تغییر عادت ها و نگرش ها، کاهش طول دورهءی درمان و … .

فراموش کردن عشق گذشته

یکی از نیازهای اصلی هر انسان نیاز به دوست داشتن و دوست داشته شدن است. اگر نتوانیم شرایطی را محیا کنیم که دیگران را دوست بداریم یا با آن‌ها ارتباط سالم برقرار کنیم، یکی از فاکتورهای سلامت روان را از دست خواهیم داد. همه ما در زندگی با رابطه‌های مختلفی مواجه می‌شویم و شکست در یک رابطه‌ی عاطفی می‌تواند برای هر فردی ضربه‏‌ای بزرگ محسوب شود. ضربه‌ای که ممکن است، فرد همه امیدها، آرزوها و رؤیاهایش را از دست بدهد و مدتی طول بکشد تا بتواند به شرایط روحی قبلی خود بازگردد. در این مقاله به لزوم فرایند، اثرات و پیامدهای روان‌شناختی فراموشی رابطه‌ و عشق گذشته می‌پردازیم.

شرایط بعد از جدایی عاطفی

مهم‌ترین نشانه یک ارتباط سالم، پرهیز از وابستگی بیمارگونه و افراطی به‌طرف مقابل است. بدین معنی که اگر رابطه‌ای به هر دلیل مناسب ما نبود، چسبیدن بیمارگونه به این رابطه معیوب می‌تواند عوارض و پیامدهای بسیار سختی برای ما به ارمغان بیاورد. هنگامی که یک رابطه عاطفی به اتمام می‌رسد، پذیرش آن برای هر دو طرف بسیار سخت است به‌طوری که ممکن است فردی تا سال‌ها نتواند رابطه گذشته خود را فراموش کرده و آماده پذیرش رابطه‌های جدید در زندگی خود باشد. شاید بتوان گفت از دست دادن یک رابطه عاطفی مانند تجربه‌ فرایند سوگ است. در‌واقع، وقتی فرد در یک رابطه عاطفی دچار ناکامی می‌شود، همانند کسی است که به‌تازگی عزیزانش را به علت مرگ از دست داده است.

مراحل جدایی عاطفی

مرحله اول ضربه ابتدایی و جدایی است که با ناراحتی و اضطراب زیادی همراه است و ممکن است حتی چندین ماه طول بکشد. در مرحله دوم فرد خشم زیادی را تجربه می‌کند چون معمولاً طرف مقابل و دیگران را مقصر می‌داند. گاهی نسبت به خود خشم دارد و خود را سزاوار این سختی می‌داند. مرحله بعد میل به دیدار و جستجوی فرد از دست رفته است. در این مرحله فرد مدام دچار یادآوری خاطرات گذشته، رفتن به مکان‌های خاطره‌انگیز گذشته، بی‌قراری و گریستن می‌شود. پیامدهای این مرحله آشفتگی، افسردگی و یاس است. احساس سرخوردگی، بیهودگی ادامه زندگی، کناره‌گیری از اطرافیان و پناه بردن به غار تنهایی و درون‌گرایی است. در این مرحله غالباً افراد حالت‌های افسردگی را تجربه می‌کنند و حتی نیازمند مداخلات دارویی و پزشکی هستند. اگر فرد بتواند این مراحل را به‌خوبی سپری کند وارد مرحله آخر یعنی همان پذیرش می‌شود. در این مرحله با توسل به الگوها و افراد جدید سوگواری پایان می‌یابد و جای خود را به خاطرات خوب می‌دهد. فرد با گذشته خود به‌طور منطقی کنار آمده و آن را می‌پذیرد، از تجارب خود استفاده می‌کند و خود را برای شروع یک رابطه جدید آماده می‌کند.

لزوم مشاوره با روانشناس در مورد فراموش کردن رابطه

در همه این مراحل علاوه بر کمک‌ها و همدلی‌های مناسب اطرافیان، بهره‌گیری از یک روانشناس یا مشاور می‌تواند به افراد کمک کند تا این مراحل سخت و طاقت‌فرسا را بدون آسیب‌های جدی پشت سر بگذارند و بتوانند خود را برای شروع رابطه‌های جدید و سالم آتی به‌خوبی آماده کنند. زندگی با همه تلخی‌ها و شادی‌هایش همواره در جریان است و کسی می‌تواند موفق شود که با تلاش و صبر خود را با جریان‌های زندگی همراه کرده و از ایستادن و درجا زدن حذر کند و این فلسفه اصلی زندگی است.

تاثیر طلاق بر فرزندان

طلاق والدین دارای ابعاد مختلفی در زندگی کودکان است که به‌عنوان مهم‌ترین بعد آن می‌توان به تأثیرات روحی و روانی آن اشاره کرد. در این مقاله سعی بر آن است که با اشاره به این تأثیرات، راهکارهایی جهت کاهش آسیب و پشت سر گذاشتن این بحران ارائه شود.

به‌صورت مختصر موارد زیر را می‌توان از جمله تأثیرات طلاق بر روی فرزندان نام برد:

• احساس نا امنی و هراس از آینده
• ترس از طرد شدن و تنها ماندن
• احساس گناه
• بلاتکلیفی
• اندوه و غم
• اضطراب
• خشم و افسردگی.

باید توجه داشت که در گروه‌های سنی مختلف کودکان این تأثیرات متفاوت است و تحت تأثیر عواملی است که شما می‌توانید آن‌ها را کنترل کنید.

رفتار مناسب والدین در برابر کودکان

1. در حضور کودکانتان آرامش خود را حفظ کنید و مهربان باشید حتی اگر عصبانی و ناراحت هستید. اگر توانایی کنترل احساسات منفی خود را ندارید از او فاصله بگیرید تا احساسات منفی شما به او منتقل نشود.
2. هر دو والد کودک را در آغوش گرفته و نوازش کنند. اجازه دهید کودک احساس آرامش و امنیت کند.
3. کودکان توانایی درک جدا شدن از والدین را دارند و این احساس در آن‌ها. واکنش خشم ایجاد می‌کند. کودکان خشم خود را به‌صورت کج خلقی، قهر، گاز گرفتن یا بی قراری نشان می‌دهند.
4. با کودک خود در مورد طلاق و جدایی خود صحبت کنید. به او در شناسایی احساس جدیدی که تجربه می‌کند کمک کنید (می دونم از اینکه فقط بعضی وقت‌ها می تونم با تو باشم ناراحت و نگران میشی)
5. زمان بیشتری را صرف با کودک بودن کنید، در این زمان فقط هدف با هم بودن و بازی کردن است. پس تلاش کنید برای کودک لذت بخش باشد.
6. به کودک اطمینان دهید که من (پدر یا مادر) همیشه از تو مراقبت می‌کنم و تو را دوست دارم.
7. کودک باید با هر دو والد ارتباط خوبی داشته باشد. اجازه دهید زمانی که با والد دیگر است برایش دلپذیر باشد. او باید از هر دو والد بهره‌مند باشد.
8. این نکته را به‌صورت مداوم به کودکتان یادآوری کنید که او هیچ نقش و تقصیری در دعواها و جدایی شمت ندارد و طلاق خواست والدین است و احساس، رفتار و فکر کودک علت این مسئله نیست.

هر وقت احساس کردید در مورد با هم بودن والدین خیال‌پردازی می‌کند و واقعیت را انکار می‌کند در مورد احساسش با او صحبت کنید، سعی کنید احساس او را درک کرده و واقعیت را دوباره توضیح دهید.

جهت مشاوره تلفنی با روانشناسان متخصص کودک مرکز مشاوره تلفنی سرای مشاور می‌توانید با شماره ۹۰۹۹۰۷۱۶۳۹ تماس بگیرید.

قهر یک الگوی مخرب و یک رفتار دفاعی در روابط است. هنگامی که زوجین با هم به مشکل می‌رسند، پیشنهاد می‌شود زن و شوهر جدا از هم نخوابند، منزل را ترک نکنند و به خانواده هایشان چیزی نگویند که رعایت نکردن این موارد باعث هرچه طولانی تر شدن و حادتر شدن مشکل می‌شود و آشتی کردن پس از قهر را سخت تر می‌کنند.

پیشگیری از قهر بین زوجین

برای پیشگیری از به وجود آمدن این شرایط مهم است که زوجین بتوانند خطاهای ابراز احساسات خود (ناراحتی، خشم، غم …) را به موقع تشخیص دهند. خطاهای ابراز یعنی ابراز نکردن احساسات، دیر ابراز کردن و بد ابراز کردن آن‌ها (مثلاً با لحن بد …). در مقابل، عدم تشخیص نیاز یکی از خطاهای پاسخ است که ممکن است باعث رنجش یکی از طرفین شود. در واقع تشخیص نیاز طرف مقابل لازمه‌ی رابطه‌ی دو طرفه بدون ذهن‌خوانی است. هر کس ضامن احساس خودش است و می‌تواند احساس خود را ابراز کند ولی اگر احساسش ابراز نکند وارد بازی ذهن خوانی می‌شود و در آخر اوست که بازنده است. اگر یکی از زوجین ابراز کرد و طرف مقابل پاسخ نداد تقصیر خود اوست و ابراز نیاز لازمه‌ی روشن سازی است و با توضیح می‌توان شفاف سازی کرد.

علل ایجاد قهر بین زوجین

الگوی بد دیگر در روابط زوج‌ها، الگوی ابراز-کناره گیری است. در واقع هر پاسخی در بین زوجین از بی پاسخی بهتر است و کسی که بی پاسخی را پیشه کند فرد ابراز کننده به مرحله‌ی پرخاشگری به قصد بیرون کشیدن پاسخ می‌رسد، مثلاً چرا جواب من را نمی‌دهی؟ چرا نمی‌شنوی؟ چون می‌خواهد حداقل به یک پاسخی برسد.

یکی دیگر از الگوهای بد که در بین زوجین رواج دارد و یکی از بدترین الگوهای پاسخ است، پاسخ بن‌بست مضاعف است. زمانی است که یکی از زوجین پاسخی می‌دهد که همسرش را قفل می‌کند و او در هر صورت بازنده است. در بن‌بست مضاعف زن و شوهر همدیگر را در یک فضایی قرار می‌دهند که طرف مقابل در هر صورت بازنده است برای مثال زمانی که مرد به اصطلاح «منت‌کشی» می‌کند و خانم قبول نمی‌کند و وقتی مرد می‌خواهد برود زن می‌گوید الآن شناختمت و مرد دوباره برمی‌گردد، زن دوباره او را پس می‌زند که الآن دیگر ارزشی ندارد و طرف مقابل درمانده می‌شود. این نوع ارتباط همان طور که گفتیم بدترین نوع ارتباطی بین زوجین است.

---

از این مقالات نیز دیدن نمایید.

مشاوره خانواده

مشاوره ازدواج

روانشناسی کودک

مشاوره روانشناسی

---

بهترین روش آشتی کردن

در نهایت اگر بخواهیم از بهترین روش‌های آشتی با همسر صحبت کنیم این است که زن و مرد می‌توانند الگوهای ابراز-پاسخ صحیح را یاد بگیرند تا بتوانند هیجانات خود و همسر خود را تشخیص دهند تا منجر به به دل گرفتگی و قهر طولانی نشود که گاهی لازم است در این راه از یک مشاور کمک بگیرند تا الگوهای بد ارتباطی خود را بدانند و مشاور در جلسه با رو به رو کردن زوجین به آن‌ها بهترین شیوه‌های ابراز-پاسخ را آموزش دهد.