در وابستگی سالم افراد از نظر عاطفی با یکدیگر پیوند مستحکمی دارند و در صورت نیاز و هنگام بروز یک مشکل یا برای تجدید روحیه به ارتباط با یکدیگر رو می آورند. وابستگی سالم بین افراد باعث احساس امنیت، علاقه و اعتماد نسبت به یکدیگر می شود. اما وابستگی شدید و افراطی زندگی فرد را مختل می کند. در وابستگی شدید فرد وابسته کنترل و اختیار زندگی خود و حتی کوچکترین تصمی گیری مسائل روزانه خود را به دست دیگری می سپارد و بدون وجود فرد دیگر عملا نمی تواند زندگی کند. وابستگی شدید و افراطی از ویژگی های اختلال شخصیت وابسته است.

ویژگی اختلال شخصیت وابسته

افرادی که شخصیت وابسته دارند نسبت به تنهایی و طرد شدن حساس هستند و تحمل آن را ندارند. آنها از ترس طرد شدن جرات مخالفت با دیگران را ندارند و به هر خواسته دیگران تن می دهند تا مبادا از طرف دیگران طرد شوند. ترس از طرد شدن در اختلال شخصیت وابسته به حدی است که حاضر می شوند دیگران حتی حقوق آنها را زیر پا بگذارند ولی آنها را ترک نکنند.
آنها در هر مسئله ای نیاز به تایید و حمایت صد درصدی طرف مقابل دارند و نمی توانند به طور مستقل کاری انجام دهند.
آنها با سلطه گری، متوسل شدن به زور و پرخاشگری و از طریق کنترل کردن دیگران سعی می کنند دیگران را وادار کنند مطابق میل آنها رفتار کنند.
مبتلایان به اختلال شخصیت وابسته حس همدلی ندارند و نمی توانند مشکلات دیگران را درک کنند. آنها هیچ مسئولیتی را نمی توانند به عهده بگیرند و از انجام کارها به طور مستقل ناتوان هستند. این افراد به دلیل شخصیت وابسته ای که دارند مسئولیت تمام کار ها و تصمیم گیری های جزئی و مهم خود را به دیگران می سپارند.

درمان اختلال شخصیت وابسته

درمان اختلال های شخصیت به طور کلی سخت تر از اختلالات دیگر است. زیرا شخصیت افراد نسبت به تغییر مقاوم است و زمان طولانی تری نیاز است تا فرد وابسته بتواند شخصیت خود را تغییر دهد. این افراد معمولا نسبت به اختلال خود بینش ندارند و متوجه نیستند که چرا روابط آنها با دیگران دچار اختلال می شود. زیرا از نظر خود به دیگران محبت می کنند، سعی در برآورده کردن نیاز های دیگران دارند، هیچ گونه مخالفتی با دیگران نمی کنند و همیشه طوری رفتار می کنند که دیگران را خشنود کنند و آنها را  به هر قیمتی راضی نگه دارند. بنابراین نمی دانند چرا با وجود همه این عوامل باز هم در روابط با دیگران دچار مشکل می شوند.
ترکیب روشهای دارو درمانی و روان درمانی برای درمان شخصیت وابسته مناسب است.
افراد دارای شخصیت وابسته به دلیل ترس از تنهایی و طرد شدن و عدم توانایی تصمیم گیری مستقلانه اغلب دچار افسردگی و یا اضطراب هستند. بنابراین ابتدا باید درمان این اختلالات را در نظر داشت. برای درمان افسردگی و اضطراب آنها می توان از دارو درمانی کمک گرفت. پس از آن که افسردگی و اضطراب آنها  با کمک دارو کاهش پیدا کرد، از طریق روان درمانی و مشاوره فردی باید به این افراد کمک شود تا بتوانند نسبت به روابط مشکل ساز خود با دیگران آگاهی پیدا کنند و نسبت به تغییر آن و کاهش وابستگی اقدام کنند.
درمان اختلال شخصیت وابسته باید به سمت کاهش وابستگی پیش رود به طوری که بتوانند مستقلانه رفتار کنند. بنابراین یکی از تکالیف آنها می تواند سپردن تصمیم گیری های کوچک و جزئی به آنها باشد. مثلا می توان لیستی از کار های روزمره را تهیه کرد و به آنها سپرد تا به اختیار خود و بدون نیاز به دیگران آنها را انجام دهند.