ترس شدید از تاریکی که با اضطراب و افسردگی همراه است، نیکتوفوبیا نامیده می‌شود. زمانی که ترس غیرمنطقی باشد و زندگی روزانه را مختل کند، فوبیا نامیده می‌شود.
ترس از تاریکی در کودکان بین سنین ۶-۳ سال شروع می‌شود که طبیعی است و بخشی از تکامل را شامل می‌شود، اما زمانی که در بزرگسالی نیز ادامه می‌یابد، غیرطبیعی است و بهتر است درمان شود. مطالعات نشان می‌دهد که این نوع ترس به‌علت عدم وجود محرک‌های بصری در تاریکی ایجاد می‌شود.
علایم ترس از تاریکی
نشانه‌های نیکتوفوبیا مانند علایم سایر فوبیاها است و ممکن است فیزیکی یا احساسی باشد. نشانه‌های فیزیکی شامل تعریق، تپش قلب، مشکلات تنفسی، سرگیجه و لرزش بدن است. علایم احساسی مواردی مانند اضطراب و وحشت، تمایل به ترک موقعیت، از دست دادن کنترل و هوشیاری و ناتوانی در مواجهه با ترس را در بر می‌گیرد.
علت بروز ترس از تاریکی
ترس از تاریکی در نوجوانان و بزرگسالان معمولا به علت تجربه‌های بد از تاریکی در کودکی به وجود می‌آید و یا گاهی نشان دهنده ترس‌های عمیق‌تر در ناخودآگاه است که خود را به شکل ترس از تاریکی بروز می‌دهد. همچنین این نوع فوبیا می‌تواند ارثی باشد و از خانواده به کودک منتقل شود.
درمان ترس از تاریکی
درمان‌های مختلفی برای این نوع ترس وجود دارد که بعد از در معرض قرار گرفتن فرد در تاریکی و بررسی نحوه واکنش او، ممکن است موارد زیر پیشنهاد شود:
- درمان رفتاری شناختی (CBT)
- مدیتیشن و آگاهی به افکار و احساسات بدون پاسخ احساسی به آن‌ها
- کنترل تنفس در جهت کاهش اضطراب
- تصویرسازی مثبت
- دارودرمانی
در صورتی که مدت زمانی طولانی است که به این نوع فوبیا دچار شده‌اید و نتوانسته‌اید بر آن غلبه کنید، بهتر است که به روانشناس مراجعه کنید، زیرا این نوع ترس در صورتی که کنترل نشود ممکن است گسترش پیدا کند و فرد را در معرض مشکلات جدی قرار دهد.